چکیده: یکی از مهم‌ترین ساختارهای زمین شناسی که در مطالعات اکتشافی از اهمیت بالایی برخوردار است، گسل ها هستند. گسل ها با جابجایی لایه بندی و ایجاد تله های ساختاری باعث به دام افتادن هیدروکربن می شوند. ازاین‌رو مطالعه ساختارهای گسل خورده اهمیت پیدا می کند. گاهی به دلیل پیچیدگی ساختاری و وجود نوفه در داده های لرزه ا ی، شناسایی گسل در این داده ها، فرآیندی دشوار است و تعیین محل دقیق آن ها از روی داده لرزه ای ممکن نیست. نشانگرهای لرزه ای، ابزاری هستند که اطلاعات نهفته در داده های لرزه ای را آشکار می نمایند و امکان تفسیر کیفی و کمی را در اختیار مفسر لرزه نگاری قرار می دهد. بااین‌همه، وجود نوفه و وابستگی نشانگرهای لرزه ای به پارامترهایی نظیر شیب و آزیموت ساختارها، باعث می‌شود که گهگاه آشکارسازی الگوی گسلی تنها با استفاده از یک یا چند نشانگر امکان‌پذیر نباشد. در این پایان نامه با استفاده از ترکیب نشانگرهای لرزه ای و روش های لبه‎یابی به شناسایی ساختارهای گسل خورده بر روی داده‌های لرزه ای پرداخته‌شده است. به علت اینکه اساس روش های لبه‎یابی، مشتق‌گیری است درنتیجه همراه با برجسته‌سازی ساختارهای گسل خورده نوفه تصویر را هم افزایش می دهند که برای جلوگیری از این عمل قبل از اعمال عملیات لبه‎یابی بر روی مکعب های نشانگر لرزه ای عملیات ریخت شناسی ریاضیاتی برای کاهش نوفه تصویر و برجسته‌سازی ساختارهای گسل خورده صورت می گیرد؛ و پس‌ازآن عملگرهای لبه یابی بر روی مقاطع نشانگر اعمال می شوند. در پایان نتایج به‌دست‌آمده از هر مرحله از فرآیند توسط برانبارش رنگی باهم تلفیق‌شده و مورد بررسی و تفسیر قرار گرفتند. نتایج به‌دست‌آمده عملکرد مناسب استراتژی پیشنهادی را در شناسایی ساختار های گسل خورده نشان می دهد.