چکیده: مطالعات در خصوص شکستگی های سنگ ها مخصوصا سنگ میزبان مخازن نفتی همواره موضوعی جذاب برای محققین و شرکت های فعال در حوزه های نفتی و معدنی بوده است که در دهه های اخیر به طور چشم گیری افزایش یافته است؛ چراکه علی رغم جایگاه علمی، یک مسأله کاربردی نیز می باشد. در مخازن شکسته، مطالعه شکستگی ها در اکتشاف، بهره برداری و طراحی عملیات ازدیاد برداشت بسیار تعیین کننده است. یکی از اهداف اصلی در بررسی شکستگی های مخزنی، بررسی رفتار سیال و ارتباط میزان جریان با مهم ترین خواص ژئومکانیکی شکستگی ها شامل باز شدگی، پیوستگی، جهت داری، طول شکستگی ها و زبری سطح آن ها می باشد. همچنین با دانستن اثر هر کدام از موارد ذکر شده در میزان هدایت هیدرولیکی سیال، می توان در هدف مورد نظر پیش بینی دقیق تری انجام داد. با توجه به مطالعات گذشته در این زمینه، در این مطالعه به بررسی اثر فاصله داری و جهت-داری بر میزان هدایت هیدرولیکی سیال پرداخته شد. مطالعه هندسه شکستگی‌ها بر میزان هدایت هیدرولیکی یا تراوایی در مقیاس آزمایشگاهی نیازمند انتخاب نمونه مناسب از نظر ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی می‌باشد. از این رو در این تحقیق در وهله اول به منظور بررسی اثر هندسه شکستگی‌ها در مقیاس آزمایشگاهی نمونه‌ مصنوعی ساخته شده از بتن انتخاب شد. انتخاب طرح اختلاط بتن از جمله فاکتورهای مهم جهت تهیه نمونه بتنی مناسب می‌باشد. علاوه بر نمونه‌های بتنی، نمونه‌های مصنوعی دیگر ساخته شده از الیاف کتان و رزین فنولیک معروف به فیبر نخ‌دار نیز در نظر گرفته شد. نمونه مورد نظر با استفاده از دستگاه CNC به استوانه‌هایی به قطر 38 میلی متر و طول 100 میلی متر برش داده شدند. همچنین پارامترهای فیزیکی و مکانیکی نمونه‌ها، شامل چگالی، میزان جذب آب، تخلخل، سرعت موج فشاری و برشی، هدایت هیدرولیکی، مقاومت فشاری تک محوره اندازه‌گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. اندازه‌گیری هدایت هیدرولیکی بر اساس رابطه دارسی و در راستای قائم می‌باشد. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که نمونه‌ بتنی به دلیل میزان تخلخل، جذب آب، هدایت هیدرولیکی نسبتا بالا و شکننده بودن نمی‌تواند نمونه مناسبی برای این تحقیق باشد. از سوی دیگر نمونه ساخته شده از فیبر نخ‌دار نه تنها از ویژگی‌های مطلوبی از نظر فیزیکی و از نظر مکانیکی به منظور بررسی اثر جهت‌داری و فاصله‌داری برخوردار می‌باشد، بلکه به دلیل رفتار غیر شکننده و منعطف تر بودن، برای ایجاد شکستگی‌ها با زوایای متفاوت و فاصله‌داری‌های مختلف مناسب است. پس از ساخت نمونه ها و انجام آزمایشات، نتایج نشان داد که افزایش تعداد شکستگی‌ها یا به عبارت دیگر کاهش فاصله‌داری تأثیر قابل توجهی بر میزان هدایت هیدرولیکی به خصوص برای شکستگی‌ها با جهت‌داری بزرگتر دارد. بیشترین تأثیر جهت‌داری و فاصله‌داری مربوط به نمونه‌ها با جهت‌داری شکستگی 60 درجه و تعداد دو شکستگی یا فاصله‌داری 12 میلی متر و کم ترین تأثیر مربوط به نمونه‌ها با جهت‌داری شکستگی صفر درجه و تعداد یک شکستگی یا فاصله‌داری بزرگتر از 50 میلی متر می‌باشد. همچنین با افزایش جهت‌داری و کاهش فاصله‌داری میزان هدایت هیدرولیکی به صورت نمایی افزایش می‌یابد. این میزان افزایش برای شکستگی‌هایی با جهت‌داری بزرگتر از 30 درجه بیشتر است.