چکیده: این تحقیق به فشار ته‌چاهی ثابت به عنوان یکی از تکنیک‌های رایج در حفاری با فشار مدیریت شده، یک فرآیند غیرخطی پیچیده که از استراتژی‌های کنترلی مختلفی برای تنظیم فشار ته‌چاه استفاده می‌کند، می‌پردازد. برای داشتن عملیاتی با سطح دقت بالا، کنترل‌کننده‌های غیرخطی معمولا مدل دقیقی از سیستم را در نظر می‌گیرند که ناشی از بار محاسباتی بالایشان، منجر به ساختار پیچیده‌ای می‌شوند که اجرای عملی آن‌ها را با چالش روبرو می‌کند. علاوه بر برخورداری از سطح پایینی از بار محاسباتی، روش‌های کنترلی به منظور پیاده‌سازی در عمل باید محدودیت‌های فیزیکی/ عملیاتی را نیز در نظر بگیرند. این مطالعه با استفاده از رویکرد مدل‌سازی TS فازی و همچنین به کارگیری ایده‌ی جبران توزیع‌شده موازی، یک کنترل‌کننده‌ی فازی ساده بر اساس مدل دقیق سیستم طراحی می‌کند و همچنین معیارهای پایداری را در قالب نامساوی‌های ماتریسی خطی پیشنهاد می‌کند. این معیارها نه تنها پایداری سیستم را تضمین می‌کنند، بلکه محدودیت‌های فیزیکی/ عملیاتی موجود در فرآیند حفاری را نیز برآورده می‌سازند. سپس، یک مسئله بهینه‌سازی برای به‌دست آوردن ضرایب کنترل‌کننده و یافتن بزرگ‌ترین فضایی که در آن کنترل‌کننده‌ی پیشنهادی محدودیت‌های عملیاتی و پایداری را تضمین می‌کند، معرفی شده است. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که اگر شرایط اولیه فرآیند حفاری از بین محدوده‌ی گرادیان‌های فشار شکست و فشار سازندی آغاز شود، علاوه بر این که پنجره‌ی فشار نقض نشده و محرک اشباع نمی‌شود، فشار ته‌چاهی نیز به مقدار مطلوب خود همگرا می‌گردد. حین فرآیند حفاری، به دلیل عدم اشباع کنترل‌کننده و قابلیت‌های ذاتی منطق فازی، در روش پیشنهاد شده در حالی که خطای حالت پایدار کمتری وجود دارد، هم‌گرایی زودتر از روش‌های سنتی رخ می‌دهد.