چکیده: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انعطاف‌پذیری عملیاتی و درجه‌ی اهرم عملیاتی بر روی درجه‌ی اهرم مالی و تبیین نقش میانجی عدم انعطاف‌پذیری عملیاتی بر تأثیر درجه‌ی اهرم عملیاتی بر درجه‌ی اهرم مالی در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. نمونه‌ی آماری این پژوهش 180 شرکت و قلمرو زمانی در بازه‌ی زمانی سال‌های 1395 تا 1399 بوده و به منظور طبقه بندی داده‌ها از نرم افزارEXCEL و به جهت مدل‌سازی و پردازش داده‌ها از نرم‌افزارEViews استفاده شده است. متغیر وابسته‌ی پژوهش درجه‌ی اهرم مالی و متغیرهای مستقل پژوهش عدم انعطاف‌پذیری عملیاتی، درجه‌ی اهرم عملیاتی، نسبت وام بانکی و نسبت بدهی کوتاه‌مدت است و متغیرهای کنترلی پژوهش نیز عبارت‌اند از: کیوتوبین، نسبت بازده دارایی و نسبت دارایی‌های ثابت. به منظور بررسی فرضیات پژوهش از روش رگرسیون چندکی استفاده شده است. طبق نتایج به‌دست آمده، اثر مثبت و معنادار عدم انعطاف‌پذیری عملیاتی و درجه‌ی اهرم عملیاتی بر روی درجه‌ی اهرم مالی مشاهده می‌شود. همچنین نتایج به‌دست آمده نشان‌دهنده‌ی نقش میانجی عدم انعطاف پذیری عملیاتی در تأثیر درجه‌ی اهرم عملیاتی بر روی درجه‌ی اهرم مالی است. بر طبق نتایج به‌دست آمده، به‌ هر میزان که انعطاف‌پذیری عملیاتی در شرکتی کمتر باشد، تأثیر درجه‌ی اهرم عملیاتی بر درجه‌ی اهرم مالی بیشتر است. همچنین نتایج پژوهش نشان‌دهده‌ی تأثیر مثبت متغیر نسبت وام بانکی و تأثیر منفی نسبت بازده دارایی‌ها بر روی درجه‌ی اهرم مالی است.