چکیده: اتصالات جزو مهم‌ترین اجزا در سازه‌های فولادی هستند که به لحاظ رفتار خمشی بسته به صلبیت اتصال، به محدوده‌های: مفصلی، نیمه گیردار و گیردار دسته‌بندی می‌شوند. علاوه بر لنگرهای خمشی، گاهی اعضاء تحت لنگرهای پیچشی نیز قرار می‌گیرند. درزمینه‌ی میزان تحمل لنگرهای پیچشی و تأثیر جزئیات اتصال بر روی زاویه پیچش، تنش‌های برشی و تنش‌های خمشی در مقاطع اعضاء مطالعات زیادی انجام نشده و معمولاً مطالعات بر روی مدل‌های ریاضی ایده آل صورت پذیرفته است. در این پژوهش، اتصال مفصل خمشی نبشی فوقانی و تحتانی(نبشی نشیمن) و اتصال مفصل خمشی نبشی جان مورد بررسی عددی توسط نرم‌افزار Abaqus قرارگرفته و میزان تحمل لنگر پیچشی در محل تکیه-گاه و زاویه پیچش و تنش‌های قائم و برشی در طول عضو موردمطالعه قرارگرفته است. بر اساس تحقیق انجام‌شده جداولی تنظیم و بسته به نوع و اندازه‌ی اتصالات، میزان صلبیت پیچشی تعیین و نتایج با مدل تحلیلی اتصال گیردار پیچشی و اتصال مفصل پیچشی مقایسه شده است. همچنین با استفاده از این نتایج ضرایبی تعیین شده است تا جامعه مهندسی بتواند طراحی‌ پیچشی اتصالات واقعی را توسط روابط ساده و بدون نیاز به حل معادلات دیفرانسیل انجام و نتایج دقیق را به دست آورد. در این پژوهش نشان داده‌شده است که اتصال نبشی فوقانی و تحتانی با درصد اختلاف قابل‌قبول مانند مدل ریاضی اتصال گیردار پیچشی و اتصال نبشی جان با درصد اختلاف قابل‌قبول رفتاری مشابه اتصال مفصل تئوری دارد.