چکیده: سیستم کوبیاکس نوع مناسبی از دال می باشد که با حذف بتن غیر مؤثر باعث کاهش بار مرده و در نتیجه باعث کاهش تغییر مکان و افزایش طول دهانه می شود. این سیستم اغلب شامل گوی های پلاستیکی فشرده توخالی است که معمولا ازجنس پلی اتیلن یا پلی پروپلین است و با قرارگیری داخل بتن یک شبکه حفره ای مانند داخل دال به وجود می آورد، قالب بندی آن مانند دالهای تخت به راحتی انجام می شود و با کاهش وزن بتن مصرفی,دالهای با دهانه های بزرگتر حاصل می شود بدون اینکه از کابل های پیش تنیده استفاده شود. در بحث بهینه یابی عوامل مؤثر بر سختی و مقاومت سقف های کوبیاکس می توان ضخامت دال,اندازه گوی ها,فاصله گوی ها و مشخصات فولاد و بتن را مورد بررسی قرار داد. اندازه و فاصله گوی ها تأثیر بسزایی بر سختی و مقاومت دالهای کوبیاکس دارد, با بزرگتر شدن گوی- ها وزن مرده سقف کاهش و در مقابل سختی دال کم می شود. مطلوب این است که بار مرده بتن (بتن غیر مؤثر) را تا جایی کم کنیم که اثرات آن بر روی تغییر مکان و ایجاد تنش از اثر کاهش مقاومت و سختی بیشتر باشد, این نقطه بهینه است. در این تحقیق ابتدا با مدل کردن یک نمونه آزمایشگاهی و رسیدن به نتایج مشابه آزمایشگاهی به وسیله نرم افزار اجزاء محدود ABAQUS صحت مدل بررسی شده و در نهایت دال هایی با ابعاد و ضخامت و اندازه گوی های متفاوت مورد بررسی قرار گرفته و سپس نتایج بر روی نمودار نشان داده شده است وبه این طریق ابعاد بهینه برای گوی ها بدست آمده است.