چکیده: به منظور بهینه سازی شرایط کشت بافت گیاه زردآلو، این تحقیق در قالب چند آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. در آزمایش اول و دوم اثر غلظت های مختلف تنظیم کننده رشد سیتوکینین BAP در ترکیب با غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد اکسینی شامل NAA و IBA بر کالوس زایی ریزنمونه های برگی در محیط کشت پایه MS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین میزان کالوس زایی (86 درصد) در ترکیب تنظیم کننده های رشدی 2/2 میکرومولار BAP و 36/5 میکرومولار NAA در واریته رجبعلی بدست آمد. در آزمایش سوم اثر نوع ریزنمونه و تنظیم کننده های رشد بر میزان کالوس زایی مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج آن نشان داد بالاترین درصد کالوس زایی (90درصد) بر روی ریزنمونه های برگی که در شرایط درون شیشه ای ایجاد شده بودند در ترکیب با تیمار تنظیم کننده رشدی 2/2 میکرومولار BAP و 36/5 میکرومولار NAA بدست آمد. در آزمایش بعدی اثر ترکیبات تنظیم کننده های رشدی مختلف، رژیم نوری و نوع ریزنمونه بر میزان باززایی ساقه نابجا بررسی شد که نتایج نشان داد ترکیب تنظیم کننده های رشدی 9 میکرومولار BAP، 5/4 میکرومولار KIN و 5/5 میکرومولار NAA در ریزنمونه های کوتیلدون و همچنین ترکیب تنظیم کننده های رشدی 5/2 میکرومولار TDZ و 5/2 میکرومولار IBA در ریزنمونه های هیپوکوتیل بیشترین میزان باززایی را به ترتیب 51 و 48 درصد داشتند، ضمن اینکه تاریکی در افزایش میزان باززایی به خصوص در ریزنمونه های کوتیلدون موثر بود. در آزمایشات بعدی اثر نوع محیط کشت پایه به طور جداگانه بر میزان باززایی ریزنمونه های هیپوکوتیل و کوتیلدون بررسی شد و نتایج نشان داد محیط کشت MS و QL به ترتیب اثر بیشتری بر روی میزان باززایی ساقه نابجا ریزنمونه های هیپوکوتیل (50 درصد) و کوتیلدون (83 درصد) دارند.