چکیده: کشت مخلوط ارقام گندم، بویژه ارقامی که از نظر ارتفاع اختلاف دارند ممکن است موجب افزایش عملکرد شود. علت این امر ایجاد کانوپی موج دار و استفاده کارآمدتر از منابع محیطی به ویژه تشعشع است، که موجب افزایش عملکرد مخلوط نسبت به اجزای آن ها در کشت خالص می گردد. همچنین کشت مخلوط ارقام گندم به صورت جوی پشته ای علاوه برافزایش کارایی استفاده از آب،کانوپی موجی شکل ایجاد شده بر اثر اختلاف ارتفاع ارقام گندم را تشدید می کند . به همین منظور ، در سال زراعی 1388-1387 با استفاده از ارقام، استار( پاکوتاه)، چمران( متوسط) و کویر(پابلند) آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو روش کشت، مسطح و جوی پشته ای و نسبت کشت 50:50 به صورت کشت مخلوط ردیفی در 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین اهواز به اجرا درآمد. بر اساس نتایج حاصل از این بررسی حداکثر عملکرد در کشت مخلوط رقم استار(پاکوتاه) و کویر(پابلند) به صورت جوی پشته ای، که رقم پا کوتاه درون جوی و رقم پابلند روی پشته قرار دارد(تیمار شماره 10) بدست آمد، که مقدار آن برابر 3/546 گرم در متر مربع بود. ارزیابی کشت مخلوط با استفاده از شاخص نسبت برابری زمین(LER) برای تیمارها و ارقام مختلف انجام شد، بیشترین مقدار این شاخص در تیمار شماره ی 10 حاصل شد. این شاخص به ترتیب برای رقم استار37/1و برای رقم کویر 28/1بدست آمد.سایر شاخصهای زراعی نیز حاکی از مزیت این نوع ترکیب در مقایسه با سایر ترکیبات مخلوط و شیوه های کشت بود.