چکیده: دشت دهگلان یکی از بزرگترین دشت ها در استان کردستان بوده که در 45 کیلومتری شرق سنندج واقع شده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی کمی و کیفی منابع آب زیر زمینی در دشت دهگلان می باشد. بر اساس نقشه هم‌پتانسیل منطقه، روند عمومی جریان آب زیرزمینی از قسمت جنوب غربی به سمت شمال شرقی می-باشد. به طور کلی بر اساس افت 33 ساله (1366-1399) میزان نرخ افت 87/0 متر در سال است. با مقایسه نقشه‌های هم‌پتانسیل در زمان های مختلف مشخص گردید که در اثر ازدیاد برداشت از آب زیرزمینی با گذشت زمان مخروط افت تشکیل شده است. مقدار هدایت الکتریکی دشت پایین بوده و بین 300 تا 1000 میکروزیمنس بر سانتی متر متغیر می باشد. تیپ غالب آب زیرزمینی دشت دهگلان بی کربنات کلسیک بوده که با توجه به مقادیر هدایت الکتریکی و همچنین سازندهای تغذیه کننده اطراف دشت قابل توجیه می باشد. بر اساس آنالیز شیمیایی نمونه‎ها نسبت به ژیپس، و هالیت تحت اشباع می باشند. ارتباط مستقیمی بین تغییرات غلظت تمامی یونها بجز پتاسیم با هدایت الکتریکی در منطقه مورد مطالعه وجود دارد. فرآیند غالب در منطقه مورد مطالعه پدیده انحلال کربناتها به همراه رخداد جزئی تبادل کاتیونی مستقیم می باشد. با توجه به رده‎بندی مقادیر شاخص WQI توسط سازمان بهداشت جهانی، تمامی نمونه‎ها مقدار شاخص کیفی آنها کمتر از 50 می باشد، بنابراین کیفیت آب این آبخوان برای مصارف شرب مناسب می باشد. میانگین غلظت نیترات در چاه‎های نمونه‌برداری 17 میلی گرم در لیتر و حداکثر غلظت آن 43 میلی گرم در لیتر است که کمتر از استاندارد سازمان بهداشت جهانی می باشد.