چکیده: استفاده از آب های زیرزمینی در کشور ما که از نظر اقلیمی دارای وضعیت خشک تا نیمه خشک می-باشد حائز اهمیت است. ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﺑﯽروﯾﻪ از آبﻫﺎی زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ وﯾﮋه در این ﻣﻨﺎﻃﻖ اﺛﺮات ﻣﻨﻔﯽ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ نظیر فرونشست زمین را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ اﺳت. محدوده دشت کردی شیرازی به مساحت 131.6 کیلومتر مربع، جزء بخش رودخانه از توابع شهرستان رودان بوده که در شمال شرقی استان هرمزگان قرار دارد. در دشت کردی شیرازی بهره برداری منابع آب زیرزمینی توسط چاه های کشاورزی انجام می گیرد. بررسی سطح آب زیرزمینی در پیزومترهای موجود در دشت نشان می دهد که متوسط ارتفاع سطح آب زیرزمینی دشت از 500 متر در سال 1378 به 464.5 متر در سال 1394 کاهش یافته است. تغییرات سطح آب زیرزمینی در طی این دوره 16 ساله، 35.5 متر افت را نشان می دهد. همچنین نتایج بدست آمده از بیلان آب زیرزمینی برای سال آبی (1393-94) نشان می دهد که آبخوان در این سال آبی با کسری حدود 2.6 میلیون متر مکعب مواجه است. توسعه کشاورزی و برداشت بیش از حد منابع آب زیرزمینی موجب شده که دشت کردی شیرازی جز دشت های ممنوعه بحرانی استان قرار گیرد. افت زیاد سطح آب زیرزمینی باعث اعمال تنش زیادی به رسوبات تشکیل دهنده آبخوان شده و تراکم و نشست را در برداشته است. به طوری که یک شکاف بزرگ به طول 468 متر در سال 1394 در بخش شمال غربی دشت ظاهر شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد دو عامل افت سطح آب زیرزمینی و تغییرات ضخامت لایه ریزدانه رسی موجب نشست نامتقارن، ایجاد منطقه کششی و در نتیجه رخداد شکاف شده است. با توجه به این عوامل ارزیابی خطر فرونشست زمین در دشت کردی شیرازی شامل سه پهنه پر خطر، متوسط و کم خطر انجام گردید.