چکیده: آبخوان قائم‌شهر - جویبار با مساحت 24/614 کیلومتر مربع در شرق استان مازندران واقع شده است. در شمال این آبخوان شهر جویبار و در قسمت جنوبی آن قائم‌شهر قراردارد. این آبخوان مهم‌ترین منبع تأمین کننده‌ی آب شرب و کشاورزی در این مناطق می‌باشد. بنابراین برآورد تغذیه آب زیرزمینی برای ارزیابی و مدیریت بهره‌برداری از آبخوان ضروری می‌باشد. در این تحقیق به‌منظور تخمین نرخ تغذیه در آبخوان قائم‌شهر - جویبار از چهار روش نوسانات سطح ایستابی، بیلان جرمی کلر، بیلان آب و ایزوتوپی استفاده شده است. بررسی هیدروگراف معرف آبخوان در دوره 12 ساله (1384 تا 1396) نشان‌دهنده‌ی روند نزولی سطح ایستابی با نرخ افت 35 سانتی‌متر در سال می‌باشد. مقدار تغذیه با استفاده از روش نوسانات سطح ایستابی از حدود 3/125 تا 173 میلیون مکعب در بازه‌ی سال‌های 1384 تا 1396 می‌باشد. مقدار متوسط تغذیه سالانه با استفاده از این روش 148 میلیون متر مکعب برآورد گردید. مقادیر غلظت کلر در آب زیرزمینی بین 63/37 تا 2/369 میلی‌گرم بر لیتر و مقادیر آن در بارش از 9/0 تا 56/1 میلی‌گرم بر لیتر متغیر است. مقدار تغذیه محاسبه شده با استفاده از این روش حداکثر 23/16 میلیون مترمکعب برآورد شد که با توجه به پایستار نبودن کلر در آبخوان، مقادیر آن جهت تخمین تغذیه کلی آبخوان مورد استفاده قرار نگرفت. بیلان آب برای آبخوان برای سال آبی 96-95 محاسبه گردید. مقدار تغذیه با استفاده از این روش 140 میلیون متر مکعب برآورد گردید. مقدار تغذیه ناشی از بارش در آبخوان با استفاده از ایزوتوپ‌های پایدار اکسیژن 18 و دوتریم بین 5/48 تا 75/49 میلیون متر مکعب تخمین زده شد. در مجموع، مطالعات تخمین تغذیه در آبخوان قائم‌شهر - جویبار نشان می‌دهد، مجموع تغذیه ناشی از بارش و آب برگشتی کشاورزی به آبخوان از حدود 140 تا 148 میلیون متر مکعب در سال متغیر است. این مقادیر بر اساس روش‌های نوسانات سطح ایستابی و بیلان آب محاسبه شده است که تشابه نتایج به‌دست آمده از طریق این روش‌ها تأییدی بر صحت نتایج می‌باشد. بنابراین متوسط نرخ تغذیه ناشی از مجموع بارش و آب برگشتی در آبخوان قائم‌شهر - جویبار معادل 144 میلیون متر مکعب بر سال است. براساس نتایج تغذیه‌ی ناشی از بارش حدود 45 میلیون متر مکعب در سال بوده که معادل 11 درصد حجم بارش سالیانه می‌باشد.