چکیده: منطقه مورد مطالعه آبخوان سبزوار در استان خراسان رضوی قرار دارد. جهت ارزیابی آسیب پذیری آبخوان به روش مدل دراستیک، اطلاعات مورد نیاز از سازمان آب منطقه ای تهیه گردید. بمنظور تعیین مدل دراستیک لایه های مختلف از قبیل، لایه عمق سطح ایستابی، لایه تغذیه خالص، لایه توپوگرافی، لایه محیط خاک، لایه منطقه غیر اشباع، لایه هدایت هیدرولیکی و لایه محیط آبخوان منطقه ترسیم و رتبه بندی گردید. نقشه رتبه بندی عمق سطح ایستابی نشان داد، مرکز دشت با عمق سطح ایستابی کم، آسیب پذیری بالایی دارد و بیشترین رتبه را دریافت می‌کند. نقشه رتبه بندی لایه تغذیه خالص نشان داد، مناطق شمالی و مرکزی دشت رتبه بالاتری داشته و آسیب پذیر می‌باشند. در نتیجه بالاترین رتبه را دریافت می‌کند. محیط آبخوان در منطقه از رسوبات ریز دانه در حد رس و شن و ماسه تشکیل شده است. نقشه رتبه بندی شده محیط آبخوان نشان داد، مناطق با رسوبات ریز دانه آسیب پذیری کمتری داشته و کمترین رتبه را دریافت می‌کند. به نسبت کل دشت چون از مواد درشت دانه تشکیل شده رتبه بالاتری را به خود اختصاص داده و آسیب پذیری بالایی دارد. نقشه رتبه بندی محیط خاک نشان داد، مناطق ریز دانه کمترین رتبه و مناطق درشت دانه تر بیشتری رتبه را دارد. مناطق شرقی و مرکزی دشت به رنگ قرمز آسیب پذیر می‌باشد. لایه توپوگرافی نشان داد، مرکز دشت کمترین شیب و به رنگ آبی مشخص شده است. مناطق با شیب کم بیشترین رتبه را به خود اختصاص می‌دهند. چرا که نقش موثری در آسیب پذیری آبخوان دارد. بر این اساس مناطق مرکزی دشت بالاترین رتبه را گرفته و نشان آسیب پذیر بودن را دارد. نقشه رتبه بندی شده منطقه غیر اشباع نشان داد، مناطق ریز دانه، کمترین رتبه را به خود اختصاص می‌دهد. با توجه به اینکه بیشتر منطقه دارای رتبه بالا می‌باشد، لذا آسیب پذیری براساس لایه منطقه غیر اشباع در آن منطقه بالا است. مقدار هدایت هیدرولیکی در شمال غربی منطقه پایین می‌باشد. در بیشتر مناطق هدایت هیدرولیکی بالا است. این امر نشان می‌دهد بیشتر مناطق آسیب پذیر است. مناطق که دارای بیشترین هدایت هیدرولیکی است، دارای بالاترین رتبه بوده و آسیب پذیرتر می‌باشد. ترسیم نقشه آسیب پذیری دراستیک نشان داد، رنج عددی مدل دراستیک در منطقه مورد مطالعه بین 81 تا 159 متغیر است. نقشه طبقه بندی شده دراستیک نشان داد، میزان آسیب پذیری در منطقه از آسیب پذیری کم تا آسیب پذیری زیاد مشخص گردیده است. شاخص آسیب پذیری در مرکز دشت بالا است. بررسی مواد جامد محلول در آب نشان داد، در منطقه مورد مطالعه مواد جامد محلول بالاتر از استاندارد سازمان بهداشت جهانی قرار گرفته است. بالا بودن TDS در دشت منطقه منسوب به رخنمون رسوبات نئوژن می‌باشد. همپوشانی مواد جامد محلول در آب با نقشه دراستیک نشان داد، در مرکز دشت که از مناطق با آسیب پذیری بالا است، مواد جامد محلول در آب نیز غلظت بالایی دارد. همپوشانی هدایت الکتریکی با نقشه دراستیک نشان داد، در مرکز دشت که آسیب پذیری بالایی دارد، هدایت الکتریکی از غلظت بالایی برخوردار است. این امر نیز می‌تواند دقت و صحت سنجی مدل دراستیک را تایید کند.. نقشه همپوشانی مدل دراستیک و WQI نشان داد، مناطقی مرکزی دشت که بر اساس مدل دراستیک آسیب پذیر می‌باشد، کیفیت آب آشامیدنی بر اساس شاخص WQI خیلی ضعیف تا نامناسب می‌باشد. شاخص کیفی آب شرب GQI نشان داد، کلسیم، کلر، منیزیم، سدیم و مواد جامد محلول در آب از قسمت شرقی تا مرکز دشت از غلظت بالاتری برخوردار است. این امر موجب پایین رفتن سطح کیفی آب در ناحیه فوق می‌گردد. نقشه همپوشانی مدل دراستیک و نسبت جذب سدیم نشان داد، کیفیت آب از لحاظ کشاورزی به نسبت در مناطق با آسیب پذیری بالا قرار گرفته است.