چکیده: دشت شاهرود با وسعتی حدود 540 کیلومتر مربع در استان سمنان قرار دارد. با توجه به اهمیت منابع آب‌ زیرزمینی در این دشت که برای مصارفی نظیر شرب، کشاورزی و صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد، مطالعه آسیب پذیری و شناسایی مناطق مستعد آلودگی آبخوان برای توسعه و مدیریت بهینه منابع ارزشمند آب ضروری به نظر می‌رسد. در این تحقیق آسیب‌پذیری ذاتی آبخوان دشت شاهرود با استفاده از روش دراستیک (DRASTIC) مورد بررسی قرار گرفته است. لایه های اطلاعاتی این روش، عمق آب زیرزمینی (D)، تغذیه (R)، محیط آبخوان (A)، بافت خاک سطحی (S)، توپوگرافی (T)، اثر منطقه غیراشباع (I) و هدایت هیدرولیکی (C) در محیط GIS تهیه، رتبه‌دهی و وزن دهی گردید. سپس با هم پوشانی و تلفیق آن‌ها نقشه پهنه بندی آسیب‌پذیری آبخوان دشت شاهرود و نیز شاخص دراستیک بدست آمد. شاخص دراستیک برای دشت شاهرود بین 28 تا 148 برآورد گردید. با توجه به پهنه بندی آسیب‌پذیری آبخوان، منطقه شهری و بخش های جنوبی منطقه آسیب‌پذیری بالا و سایر مناطق آسیب پذیری متوسط تا کم را نشان می دهد. به طور کلی می توان گفت که نزدیک بودن سطح آب‌ زیرزمینی به سطح زمین در قسمت های جنوبی آبخوان و درشت دانه بودن بافت خاک سطحی در حاشیه شمالی آبخوان، سبب آسیب پذیری بسیار بالای این مناطق شده است. بافت ریزدانه خاک سطحی در مناطق کشاورزی سبب آسیب پذیری کم این مناطق شده است. مقادیر غلظت نیترات در بخش‌های مختلف آبخوان شاهرود با نقشه پهنه‌بندی آسیب‌پذیری مقایسه گردید. نتایج نشان داد غلظت نیترات در مناطق آسیب‌پذیر بالا می باشد. به منظور انجام آنالیز حساسیت نقشه آسیب‌پذیری آبخوان شاهرود به پارامترهای مختلف، ابتدا ارتباط پارامترها بررسی گردید. آنالیز حساسیت به دو روش حذف پارامتر و آنالیز تک پارامتر نشان داد شاخص آسیب‌پذیری نسبت به حذف لایه‌های محیط غیراشباع و محیط آبخوان حساسیت بالایی را نشان می‌دهد. این موضوع اهمیت بیشتر این دو لایه را در پهنه‌بندی آسیب‌پذیری آبخوان اثبات می‌نماید.