چکیده: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ایروبیک، بر عوامل آمادگی جسمانی و ارتباط این عوامل با عزت نفس در دانشجویان دختر غیر فعال بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمام دانشجویان دختر غیر فعال خوابگاهی دانشگاه شاهرود تشکیل می دادند که از این بین 60 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. قبل از شروع دوره تمرین، از آزمودنی ها پیش آزمون به عمل آمد و سپس برنامه تمرینی به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا شد. برنامه تمرین شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه تمرینات ایروبیک و 10 دقیقه برگشت به حالت اولیه بود که با 70 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب در آزمودنی ها انجام شد. در پایان 8 هفته، اندازه گیری های پس آزمون انجام شد. سپس داده های پژوهش استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای مقایسه تفاوت های دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t مستقل و برای مقایسه تفاوت های دو گروه بعد از تمرین از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین عوامل آمادگی جسمانی و عزت نفس از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که تمرینات ایروبیک باعث بهبود معنادار قدرت عضلات پشت و پا، BMI و استقامت قلبی ـ تنفسی در آزمودنی ها شد (05/0>p). اما در قدرت عضلات دست، انعطاف پذیری و ترکیبات بدنی آزمودنی ها تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0<p). از طرف دیگر نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل آمادگی جسمانی و عزت نفس ارتباط معناداری وجود ندارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات ایروبیک، توانایی بهبود برخی عوامل آمادگی جسمانی را دارد و می توان از آن به عنوان یک روش تمرینی برای ارتقای سطح آمادگی جسمانی استفاده نمود. اما بهبود عوامل آمادگی جسمانی در نتیجه تمرینات ایروبیک، با عزت نفس ارتباط معناداری ندارد