چکیده: هدف اصلی پژوهش حاضر طراحی الگوی مدیریت امنیت گردشگری ورزشی در ایران بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و با استفاده از روش ترکیبی در دو بخش کیفی و کمی انجام شد. در گام نخست، بخش کیفی با بهره‌گیری از نظرات 17 نفر از صاحب‌نظران به روش نظریه پردازی زمینه بنیان سیستماتیک، الگوی نظری تحقیق تدوین و عوامل مؤثر بر مدیریت امنیت گردشگری ورزشی شناسایی شدند. روابط این الگو نیز تأثیرپذیری راهبردهای مدیریت امنیت گردشگری ورزشی از شرایط علّی، زمینه‌ای و مداخله‌گر و همچنین تأثیرگذاری مدیریت امنیت بر پیامدهایی همچون امنیت روانی و توسعه و پیشرفت را نشان دادند. در گام دوم، بخش کمی به روش پیمایشی با هدف سنجش و برازش مدل نظری انجام پذیرفت. جامعه آماری تحقیق در این بخش شامل اساتید مدیریت ورزشی و پژوهشگران، پلیس، مدیران ورزشی، فعالان در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران رویدادهای ورزشی بودند که نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس انجام پذیرفت (240=n) و پرسشنامه ی مستخرج از مقیاس های بخش کیفی به صورت تحت وب و حضوری در اختیار ایشان قرار گرفت. روایی صوری پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان و اساتید مدیریت ورزشی مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. همچنین در قسمت مدل‌سازی تعیین پایایی پرسشنامه با استفاده از دو روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) استفاده شد و روایی آن نیز به استناد شاخص روایی سازه (AVE) و روایی تشخیصی در سطح مطلوب برآورد گردید. به‌منظور انجام آمار توصیفی از نرم‌افزار SPSS22 و به‌منظور تحلیل اثرات سازه‌های تحقیق بر روی همدیگر و پیکربندی مدل ساختاری از نرم‌افزار LISREL بهره گرفته شد. برای تدوین مدل‌های اندازه‌گیری سازه‌های تحقیق از تحلیل عاملی تأییدی مرحله اول و دوم استفاده شد که نتایج آن نشان داد که مؤلفه‌های مورد مطالعه قابلیت اندازه‌گیری سازه مورد نظر را دارا می‌باشند. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که الگوی ارائه شده از کیفیت مطلوبی برخوردار است. در ادامه پانزده کارشناس (8 نفر استاد دانشگاه، 3 نفر افسر ارشد یگان ویژه، 4 نفر از افراد دارای تجربه برگزاری رویداد)، پرسشنامه AHP را تکمیل کرده و داده‌های این بخش به روش تحلیل سلسله مراتبی با استفاده از نرم‌افزار Expert Choice تجزیه‌وتحلیل شد تا اولویت عامل ها مشخص شود. نتایج نشان داد ارتقاء منابع انسانی به‌عنوان مهم‌ترین عامل و سپس عامل‌های مدیریت و برنامه‌ریزی، زیرساخت‌ها، حفاظت فیزیکی، امنیت روانی و توسعه به ترتیب اولویت‌بندی شدند. در پایان بر اساس یافته های حاصل از بخش کمی و کیفی، پیشنهاداتی به برنامه‌ریزان و مدیران در جهت بهبود مدیریت امنیت گردشگری ورزشی ارائه گردید.