چکیده: مقدمه: بروز همزمان ریسک فاکتورهای متعدد متابولیکی شامل هایپرگلایسمی، دیس لیپیدمی، هایپرتانسیون و چاقی شکمی را سندروم متابولیک می نامند. با توجه به اینکه ابتلا به دیابت، فشار خون بالا، چاقی و پایین تر بودن سطوح آمادگی جسمانی در افراد کم توان ذهنی بیشتر از همتایان سالم شان گزارش شده، انتظار می رود شیوع سندروم متابولیک نیز در این افراد بالا باشد; این در حالی است که در مطالعات متعدد این فرضیه اثبات شده است. بنابراین تحقیق حاضر سعی دارد تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر فاکتورهای سندروم متابولیک در دختران کم توان ذهنی آموزش پذیر شهرستان گناباد را بررسی نماید. روششناسی: آزمودنی های مطالعه ی حاضر 22 دختر کم توان ذهنی آموزش پذیری بودند که طی 2 سال گذشته در هیچ فعالیت منظم ورزشی شرکت نداشتند. بعد از اخذ رضایت نامه از والدین این افراد و تکمیل پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک و پرسشنامه آمادگی برای فعالیت جسمانی PAR-Q ، فشارخون، اندازه های آنتروپومتریکی (قد، وزن و دور کمر) و بیوشیمیایی (HDL ,TG ,FBS) اندازه گیری شد تا افراد مبتلا به سندروم متابولیک مشخص شوند. سپس افراد مبتلا به سندروم متابولیک و افراد سالم به طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند (چهار گروه: سالم تمرین، سالم کنترل، سندروم متابولیک تمرین و سندروم متابولیک کنترل) و دو گروه تمرین در مدت هشت هفته به تمرین هوازی با شدت %65-75 ضربان قلب ذخیره پرداختند. پس از اتمام دوره ی تمرینی اندازه گیری ها برای تمامی افراد مجددا تکرار شد. در این پژوهش به منظور بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولمو-گروف–اسمیرنوف، برای تعیین اختلاف درون گروهی از آزمونT همبسته و از آزمون ANOVA برای تعیین اختلاف بین گروهی استفاده شد و در صورت وجود اختلاف بین داده ها از آزمون تعقیبی گابریل استفاده گردید. سطح معنی داری برای تمامی تحلیل های آماری P≤ 0.05در نظر گرفته شد. نتایج: با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد هشت هفته تمرین هوازی، تمامی فاکتورهای خطر کاهش یافت، منتهی این کاهش در گروه سندروم متابولیک تمرین فقط در فاکتورهای وزن(P=0.012) ، فشارخون دیاستولیک ((P= 0.007و همچنین امتیازZ سندروم متابولیک (P=0.023) معنادار بود (P≤0.05) و در گروه سالم تمرین فقط فاکتور وزن (P=0.014) و فشارخون دیاستولیک (P=0.032) کاهش معناداری داشت. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد بعد از هشت هفته تمرین هوازی تفاوت بین گروهی گروه سندروم متابولیک تمرین با گروه سندروم متابولیک کنترل بیشتر از تفاوت بین گروهی گروه سالم تمرین با گروه سالم کنترل بود، که شاید دلیل آن اختلاف بیشتر فاکتورهای سندروم متابولیک از محدوده ی طبیعی، در گروه سندروم متابولیک تمرین باشد که تحت تاثیر دوره ی تمرینی با تغییرات بیشتر خود برای نزدیک شدن به محدوده ی نرمال، موجب تغییرات بین گروهی شدیدتری شده است. بحث و نتیجهگیری: این یافته ها نشان می دهد که با برنامه ریزی و انجام تمرینات ورزشی منظم می-توان به کاهش فاکتوهای سندروم متابولیک امیدوار بود بنابراین اهمیت ارتقا و حفظ آمادگی بدنی برای پیشگیری از خطر سندروم متابولیک در دختران کم توان ذهنی آموزش پذیر طی این مطالعه تایید می-شود.