چکیده: تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر هشت هفته تمرینات ورزشی (استقامتی، قدرتی و ترکیبی) با مکمل دهی ویتامین D بر روی شاخص‌های سندروم متابولیک و پپتید‌های ناتریورتیک در موش‌های چاق نر نژاد ویستار انجام پذیرفت. بدین منظور، 72 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن 10+190 انتخاب و ابتدا موش‌ها جهت تیمار به سندروم متابولیک به روش تصادفی ساده به 9 گروه هشت تایی شامل 1 گروه کنترل و 8 گروه سندروم متابولیک (تحت تیمار با فرکتوز30%) تقسیم شدند. برای القا سندرم متابولیک حیوانات به مدت 8 هفته آب حاوی فروکتوز 30 درصد دریافت کردند. سپس پس از اینکه ایجاد سندرم متابولیک در موش‌ها در مقایسه با گروه کنترل تایید شد موش‌ها به گروه کنترل سندروم متابولیک (CMS) و هفت گروه تجربی شامل: تمرین استقامتی (ET)، تمرین قدرتی (RT)، تمرین ترکیبی (CT)، تمرین استقامتی + ویتامین D (ET+VD)، تمرین قدرتی + ویتامین D (RT+VD)، تمرین ترکیبی + ویتامین D (CT+VD) و سندروم متابولیک + ویتامین D (MS+VD) تقسیم شدند سپس موش‌های تجربی به مدت 8 هفته پروتکل تمرین‌ها و موش‌های تحت گاواژ 50000 واحد بین المللی مکمل ویتامین D را به صورت هفتگی و گاواژ و به مدت هشت هفته دریافت کردند. سپس بلافاصله پس از پایان پروتکل و گاواژ با خون‌گیری پپتیدهای ناتورتیک و فاکتورهای بیوشیمیایی با خون‌گیری در حالت ناشتا با کیت های مربوطه اندازه گیری شد. در پایان جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون شاپیرو-ویلک برای تعیین طبیعی بودن داده‌ها، از آزمون t مستقل جهت تایید سندروم متابولیک در موش‌ها و در ادامه برای مقایسه داده‌ها و بررسی تأثیر تمرینات، مکمل و تعیین تغییرات درون‌گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و سپس آزمون تعقیبی توکی برای تعیین دقیق محل تفاوت استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تحلیل‌های آماری0.05> P در نظر گرفته شد. بر اساس یافته‌ها، تمرین و مصرف 2 ماه مکمل ویتامین D در گروه تجربی توانسته است بطور معناداری از افزایش فاکتورهای بیوشیمیایی خون بعد از اجرای پروتکل تمرینی جلوگیری کند. نتایج نشان داد که انجام تمرینات ورزشی و مکمل D سبب افزایش HDL و کاهش LDL، کلسترول، تری گلیسرید و گلوکز خون می‌شود و اما در سطوح استراحتی پپتیدهای خون تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.