چکیده: مطالعه ی مخازن گاز میعانی از موارد چالش‌برانگیز در رشته ی مهندسی نفت است. به‌طورمعمول تولید از این مخازن بدون تثبیت فشار، باعث برداشت مقدار زیادی گاز همراه با مقدار نسبتاً کمی از میعانات می شود. با کاهش فشار مخزن و رسیدن آن به فشار نقطه ی شبنم تولید طبیعی از مخزن معمولاً به افزایش اشباع میعانات گازی در مخزن منجر می‌شود. این افزایش اشباع میعانات دو مشکل عمده به وجود می آورد؛ اول اینکه باعث می شود نفوذپذیری نسبی گاز کاهش یابد و میزان گاز تولیدی در سطح نیز کم شود؛ دوم اینکه این میعانات در مخزن گیر افتاده و دیگر به‌آسانی قابل‌برداشت نباشد و در بعضی موارد سبب می شود که کلاً قابل‌برداشت نباشد. میدان پارس جنوبی یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های گازی جهان است که با برداشتی که در چند سال اخیر از این میدان صورت گرفته است، فشار مخزن به نزدیک فشار نقطه شبنم رسیده و بررسی سناریوهای مختلف تثبیت فشار این میدان اهمیت به سزایی پیداکرده است. با توجه به اینکه میدان پارس جنوبی با کشور قطر مشترک است، برای حفظ منافع ملی، استفاده از روش های تثبیت فشار از حساسیت های خاصی برخوردار است که نیازمند مطالعه ای جامع و دقیق است. در این پایان نامه پس از مطالعه و شبیه سازی میدان گازی پارس جنوبی، به‌منظور انتخاب بهترین سناریوی ازدیاد برداشت که منجر به کمترین هدرروی میعانات در مخزن و افزایش ضریب بازیافت گردد، سناریوهای مختلف تولید و تزریق مورد بررسی قرارگرفته است. سه نوع گاز کربن‌دی‌اکسید، نیتروژن و گاز خروجی از تفکیک کننده برای تزریق استفاده شده است. نرم‌افزار شبیه‌ساز ترکیبی 300 Eclipse جهت ساخت مدل و انجام شبیه سازی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بازگردانی گاز خروجی از تفکیک کننده بهترین سناریو جهت رفع مشکل مورد نظر است. همچنین مشاهده گردید بهترین زمان انجام فرآیندهای ازدیاد برداشت، هم‌زمان با شروع تولید و قبل از کاهش فشار به زیر نقطه شبنم گاز میعانی است و اینکه مکان چاه های تزریقی فاکتوری مؤثر بر بهبود عملکرد فرآیند تزریق گاز است.