چکیده: در طراحی پرده آب بند در سدها به منظور جلوگیری از نشت آب چند پارامتر باید محاسبه شود که عمق مناسب و فاصله مناسب گمانه های تزریق از مهمترین پارامترها در این طراحی می باشند. این پارامترها معمولاً براساس معیارهای آب بندی که مبتنی بر نتایج آزمایش های نفوذ پذیری نظیر لوژان هستند، انتخاب می شود. این معیارها روابطی تجربی هستند و لذا برای هر سد با شرایط متفاوت نمی تواند کاملاً مناسب باشد. بنابراین تاثیر تغییرات پارامترهای پرده آب بند بر روی میزان نشت از پی هر سد باید جداگانه صورت گیرد. به منظور بررسی این پارامترها روی طراحی سیستم آب بند تالوار، ابتدا به کمک داده های حاصل از گمانه های اکتشافی محدوده سد و آزمایش های صورت گرفته در آنها نفوذ پذیری و تزریق پذیری سنگ بستر در محل تکیه گاه های چپ و راست و پی سد با لحاظ درزه و شکاف موجود در آنها در مقاطع مختلف عمقی مورد مطالعه قرار گرفت و در ادامه با لحاظ شاخص کیفیت سنگ RQD، شاخص نفوذ پذیری ثانویه (SPI) و مقادیر جذب ویژه دوغاب و استفاده از طبقه بندی های مناسب الگوی تزریق پرده آب بند در سنگ بستر محور سد ارائه و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه مطالعات فوق نشان می دهد که برای کنترل نشت آب از پی سد، پرده تزریق مناسب باید دارای 4 سری گمانه تزریق با عمق حداکثر 60 تا 70 متر باشند که در آنها باید تزریق دوغاب سیمان با درصد اختلاط متفاوت انجام گیرد. در ادامه برای بررسی های دقیق تر از روش های عددی دو بعدی خاص محیط های ناپیوسته و به کمک داده های زمین شناسی و آنالیز ساختاری درزه های موجود، مدل ساختاری سد و پی آن در نرم افزار UDEC ساخته شد و سپس با اعمال شرایط مرزی از جمله فشار آب در پشت سد، میزان آبگذری از پی سد ساختگاه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. به این ترتیب به کمک داده های حاصل از تحلیل عددی ضمن برآورد میزان نشت از زیر پی سد، عمق مناسب پرده تزریق در حالت های مختلف برآورد شد و نتیجه گرفته شد که عمق مناسب پرده آب بند بین 50 تا 60 متر است. پس از تعیین عمق مناسب پرده آب بند با استفاده از روش های عددی و تحلیلی، الگوی تزریق مناسب و سایر مولفه های اصلی در طراحی پرده آب بند با توجه به وضعیت ناپیوستگی ها و نتایج گمانه های اکتشافی مورد بررسی قرار گرفته است.