چکیده: پایدار ساز سیستم قدرت (PSS) به عنوان یک سیستم کنترلی برای بهبود میرایی نوسانات فرکانس پایین مورد استفاده قرار می‏‏گیرد. استفاده از آن زمانی موثر خواهد بود که از پارامترهای مناسب برای تنظیم آن استفاده شود. بر اساس مطالعات صورت گرفته، روش غالب برای تنظیم پایدار ساز، متد جبران سازی فاز می‏باشد. فاز جبران ‏سازی که زاویه‏ای پس فاز است، بر مبنای اطلاعات شبکه، ژنراتور و سیستم تحریک و در فرکانس معین مد نوسانی بدست خواهد آمد. عدم قطعیت در اطلاعات هر یک از موارد ذکر شده‏‏ی بالا منجر به محاسبه‏‏ی نادرست زاویه‏‏ی جبران سازی می‏شود که نتیجه‏ی آن اثر گذاری بر روی کارآمدی PSS خواهد بود. با فرض در دسترس بودن اطلاعات مربوط به شبکه و ژنراتور، در شبکه‏‏های بزرگ و پیچیده عدم قطعیت برای اطلاعات مدل و پارامترهای سیستم تحریک نمی‏تواند اجتناب پذیر باشد. از طرفی انجام مطالعات برای شناسایی دقیق مدل و پارامترهای سیستم تحریک به منظور رفع این عدم قطعیت زمان بر و پر هزینه می‏باشد. بنابراین نیازمند انجام مطالعاتی برای تعیین اثرگذاری این عدم قطعیت بر روی تنظیم PSS خواهیم بود. در این حالت عدم قطعیت مزبور به طور مستقیم بر روی تنظیم PSS تأثیر خواهد گذاشت. از طرفی دیگر، زاویه‏ی جبران سازی در فرکانس مشخصی بدست خواهد آمد. از آن جا که سیستم‏های تحریک یکی از عوامل موثر بر پایداری سیگنال کوچک هستند، می‏توانند در نتایج آنالیزهای پایداری مانند آنالیز مقادیر ویژه تأثیر گذار باشند. بنابراین اگر عدم قطعیت مذکور بتواند فرکانس مد الکترومکانیکی را تغییر دهد، ممکن است مقدار زاویه‏ی جبران‏سازی و در نتیجه تنظیم PSS نیز از آن تاثیر بپذیرند. بنابراین باید از میزان اثر گذاری مدل‏ها و پارامترهای مختلف سیستم تحریک بر روی مد الکترومکانیکی مطلع باشیم. بر این اساس نتایج پایان‏نامه در دو فصل مربوط به اثر گذاری مدل‏ها و پارامترهای مختلف تحریک بر روی مد الکترومکانیکی و شیفت فاز جبران سازی ارائه شده است.