چکیده: ناپایداری انگشتی حرارتی لزج یکی از انواع ناپایداری ها در محیط متخلخل است که در سطح مشترک دو سیال که با یکدیگر اختلاف ویسکوزیته و اختلاف دما دارند، رخ می دهد. اکثر مطالعات در زمینه این ناپایداری در سلول هل-شاو انجام شده است. در مطالعه حاضر ناپایداری در یک محیط متخلخل بررسی شده است. هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی اثر تلفات ویسکوز بر ناپایداری انگشتی حرارتی لزج است، در ادامه به بررسی تأثیر عدد پکلت جرمی و حرارتی بر جبهه غلظت و حرارت و بررسی ناپایداری انگشتی حرارتی لزج در محیط متخلخلی با خواص ناهمسانگرد نیز پرداخته شده است. در این مطالعه، به منظور نشان دادن وابستگی ویسکوزیته به غلظت و دما از دو پارامتر و که به ترتیب بیان کننده نسبت تحرک جرمی و نسبت تحرک حرارتی می باشند، استفاده شده است. دیگر پارامترهای درگیر، عدد لوئیس، ضریب تأخیر حرارتی و عدد برینکمن می باشند. در بخش شبیه سازی غیر-خطی با استفاده از نرم افزار کامسول، این ناپایداری در بازه های زمانی متفاوت، شبیه سازی شده و مکانیزم های مختلف رشد انگشتی ها در دو جبهه غلظت و دما مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه ای نیز در زمینه منحنی های میانگین غلظت عرضی و دما، طول اختلاط و بازده جاروبی که به فهم بیشتر این ناپایداری کمک می کنند، انجام شده است. نتایج نشان می دهد تلفات ویسکوز با بالا بردن دما باعث کاهش ویسکوزیته سیالات می شوند، این کاهش ویسکوزیته در سیال جابه جاشونده که دارای ویسکوزیته بیش تری می باشد شدیدتر بوده و از این رو نسبت تحرک کاهش می یابد و از شدت رشد انگشتی ها کاسته می شود. در نتیجه جریان پایدارتر شده، طول اختلاط کاهش و راندمان جاروبی افزایش می یابد. بررسی تأثیر عدد پکلت نیز نشان می دهد با کاهش عدد پکلت که به معنی بالا رفتن قدرت نفوذ می-باشد، ناحیه مرزی دو سیال وسعت بیشتری پیدا کرده و دو سیال بیشتر در یکدیگر پخش می شوند، در نتیجه انگشتی ها دیرتر به مرز انتهای جبهه می رسند و جریان پایدارتری بدست می آید. نتایج شبیه سازی ناپایداری انگشتی حرارتی لزج در محیطی با خواص ناهمسانگرد حاکی از آن بود که با افزایش نفوذپذیری محیط و جرم در جهت جریان به نفوذپذیری در جهت عمود بر جریان، ناپایداری کاهش یافته و جریان پایدارتری به دست می آید.