پایان نامه > کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شاهرود > مهندسی مکانیک > مقطع کارشناسی ارشد > سال 1397
پدیدآورندگان:
احمد کاظمی [پدیدآور اصلی]، علی عباس نژاد[استاد راهنما]، محمود نوروزی[استاد راهنما]
چکیده: دربسیاری از کاربرد های صنعتی و شیمیایی مانند استخراج نفت در صنایع پتروشیمی و آزمایشگاه های شیمی به منظور جداسازی مایعات مختلف از هم و ... با پدیده ی ناپایداری سافمن-تیلور مواجه هستیم. به این صورت که سیال با ویسکوزیته ی کمتر به داخل سیال با ویسکوزیته بالاتر تزریق می شود. در مطالعه حاضر به صورت آزمایشگاهی، ضمن بهره گیری از یک محیط متخلخل متراکم از دانه های شیشه ای که به شرایط واقعی یک میدان نفتی بسیار نزدیک می باشد، اثر الاستیسیته ی سیال جابه جا کننده روی سیال بستر(روغن سیلیکون)، در یک جابه جایی مخلوط-نشدنی مورد بررسی قرار گرفته است. در تمام آزمایشات، روغن سیلیکون به عنوان سیال جابه جاشونده استفاده گردیده است. ضمن اینکه برای ساخت سیالات جابه جا کننده نیوتنی، از اختلاط آب و گلیسیرین و همچنین برای ساخت سیالات غیرنیوتنی از ترکیب آب، گلیسیرین و پودر پلی آکریلامید به عنوان پلیمر، استفاده گردیده است. در هر آزمایش درصد پلیمر اضافه شده به به سیال افزایش می یابد و در هر حالت با سیال نیوتنی معادل مقایسه شده است. سیال های پلیمری ساخته شده تا مقدار ppm 100 جزء سیالات باگر دسته بندی می شوند که در نرخ برش های مختلف ویسکوزیته ی ثابتی دارند. ولی سیالات با غلظت بالاتر پلیمر، خاصیت الاستیک بیشتری خواهند داشت و جزء سیالات باریک شونده دسته بندی می شوند. به این معنی که در نرخ برش های مختلف ویسکوزیته ی مختلفی دارند. نتایج آزمایش ها نشان داد، در مقایسه با جابه جایی نیوتنی که به دلیل تشکیل انگشتی های بسیار ریز، جاروب شدن سیال بستر مطلوب نمی باشد، افزایش اثر الاستیک سبب می شود از تعداد انگشتی های ریز کاسته شده و با تشکیل انگشتی های ضخیم تر، سیال بستر بهتر جاروب شود. این روند بهبود در جابه جایی، برای سیال پلیمری ppm 400 به اوج خود رسیده است که شاهد بهترین عملکرد در جاروب کردن سیال بستر هستیم. در این مطالعه توسط دو پارامتر ارزیابی نتایج یعنی بازده جاروبی و طول اختلاط، اثر افزایش نسبت ویسکوزیته ها و افزایش عدد بی بعد بلیک بر روی جابه جایی مخلوط نشدنی بررسی گردید. مشاهده شد، با افزایش هر کدام از دو عامل اخیر بازده جاروبی کاهش و طول اختلاط افزایش می یابد. همچنین جابه جایی مخلوط نشدنی با یک جابه جایی مخلوط شدنی مقایسه گردید. نتایج نشان داد در حالت مخلوط نشدنی نسبت به حالت مخلوط شدنی، از تعداد انگشتی ها کاسته و به ضخامت آن ها افزوده شده است که این امر نیز به بهبود بازده جاروبی انجامید.
کلید واژه ها (نمایه ها):
#ناپایداری سافمن-تیلور #انگشتی #جابه جایی مخلوط نشدنی #محیط متخلخل #دانه های شیشه ای #الاستیسیته #باریک شوندگی #روغن سیلیکون #پلی آکریلامید #بازده جاروبی #طول اختلاط دانلود نسخه تمام متن (رایگان)
محل نگهداری: کتابخانه مرکزی دانشگاه صنعتی شاهرودیادداشت: حقوق مادی و معنوی متعلق به دانشگاه صنعتی شاهرود می باشد.
تعداد بازدید کننده: