چکیده: وقتیکه تشعشع حرارتی داخل یک حفره میگردد، نسبت به زمانی که آن تشعشع حرارتی به یک سطح تخت با همان مساحت باز شده حفره برخورد میکند، شانس و موقعیت بهتر و بیشتری برای جذب دارد، که البته این بدلیل انعکاسهای متعدد توسط دیواره‌های داخل حفره است. بطریق مشابه، تشعشع صادر شده توسط یک حفره ایزوترمال از تشعشع صادر شده ی یک سطح تخت که ماده ی آن با ماده ی دیواره های حفره یکسان بوده و دارای مساحت برابر با سطح باز شده ی حفره می باشد، بزرگتر است(به دلیل تعادل ترمودینامیکی) این رفتار حفره ها برای ساخت آزمایشگاهی اجسام سیاه در تشعشع سنجی، گرما سنجی و دماسنجی به طور گسترده استفاده می گردد. همچنین رفتار حفره بیان می کند که ضرایب جذب و صدور یک سطح با سراخکاری، حک کردن و کنده کاری یا دیگر روشهای تغییر شکل سطح می تواند افزایش یابد. بررسی یک حفره مانند بررسی هر جسمی توسط خواص تشعشعی نمایانش صورت میگیرد. به عنوان مثال ضریب صدور نمایان (ظاهری) به صورت انرژی صادر شده از طریق روزنه (دهانه) یک حفره ایزوترمال به انرژی صادر شده بوسیله یک سطح سیاه فرضی امتداد یافته از یک سو به سوی دیگر دهانه حفره در دمای یکسان با دیواره حفره تعریف میگردد. به طور مشابه ضریب جذب نمایان یک حفره به صورت نسبت انرژی جذب شده توسط حفره به انرژی وارد شده به حفر تعریف می شود نظر به اینکه حفره‌ها برای تغییر دادن خواص سطوح کاربرد فراوانی دارند، بدست آوردن خواص تشعشعی آنها حائز اهمیت می باشد.