چکیده: فلزات سنگین یکی از منابع آلوده‌کننده آب هستند، کروم جزء فلزات سنگین بسیار سمی و خطرناک است که غلظت بیش از 50 میکروگرم در لیتر آن باعث آلودگی آب و سرطان‌زاست. کروم به‌طور طبیعی از راه مواد معدنی موجود در خاک به سفره های زیرزمینی و آب های سطحی نفوذ می کند. در این پژوهش حذف آلاینده کروم (VI) از آب آشامیدنی به روش ترسیب شیمیایی با استفاده از مواد احیاء کننده و منعقد کننده‌ای مانند آهن دو ظرفیتی و آهک موردبررسی قرارگرفته است. در این تحقیق تأثیر پارامترهای متفاوت مانند غلظت بهینه آهن، قلیائیت مناسب، گرادیان سرعت اختلاط و زمان ته نشینی برای حذف کروم از محلول آبی به دو روش بهینه سازی مرحله ای و روش بهینه سازی تاگوچی بررسی‌شده است. تمامی آزمایش‌ها در دمای محیط آزمایشگاه در محدوده 20 تا 25 درجه سانتی گراد انجام‌شده است. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که مهم ترین عامل تأثیرگذار در فرآیند حذف کروم، غلظت ماده احیاء کننده است اما این عامل به‌تنهایی کافی نمی باشد بلکه با توجه به مصرف قلیائیت، برای حذف بهتر و اقتصادی تر کروم باید قلیائیت کافی در محیط انجام واکنش وجود داشته باشد. برای بهینه سازی غلظت آهن فرو، 4 نسبت استوکیومتری مختلف بررسی گردید. نتایج نشان داد که از بین نسبت های 0.5، 1، 1.5 و 2، نسبت استوکیومتری 1 اقتصادی ترین مقدار ماده احیاء کننده محسوب می شود. همچنین جهت ارزیابی شدت اختلاط، پارامتر گرادیان سرعت (G) با 5 مقدار مختلف، مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشان داد، گرادیان بهینه هم ازنظر اقتصادی و هم ازنظر راندمان حذف کروم، مقدار 22.65 s-1 می باشد. علاوه بر این میزان بهینه قلیائیت افزوده شده به آب جهت حذف کروم 98-170 mg/L as CaCO3 می باشد. همچنین زمان ته نشینی بهینه از یک تا سه ساعت تعیین گردید.