چکیده: در طی قرون گذشته تمرکز گازهای گلخانه ای و به طور خاص دی اکسید کرین در جو کره زمین به تدریج افزایش یافته است که این موضوع باعث افزایش دمای کره زمین و تغییر اقلیم شده است. نقش اکوسیستم‏های کشاورزی در افزایش و یا کاهش گازهای گلخانه‏ای در دهه‏های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. اکوسیستم‏های کشاورزی قادرند بخشی از دی‏اکسید‏کربن اضافی اتمسفر را ترسیب کنند. به تمامی عملیاتی که باعث انتقال دی‏اکسیدکربن اتمسفری به مخازن طولانی مدت شده و کربن را به شکلی حفظ می نماید که بلافاصله به اتمسفر بر نگردد ترسیب کربن گفته می شود. این مطالعه با هدف تاثیر مدیریت زراعی بر میزان ورودی کربن به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده برای تخمین میزان تغییرات کربن خاک و همچنین پتانسیل ترسیب کربن در اراضی زراعی تحت کشت گندم در استان خراسان شمالی انجام شد. نمونه برداری‏های گیاهی و خاک در ساال 93-92 از مزارع گندم دیم و آبی در دو منطقه مطالعاتی سیساب و منطقه شاقه به صورت میدانی انجام شد. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در نمونه های خاک و در قالب طرح اسپیلت پلات در زمان در نمونه های گیاهی انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که مدیریت زراعی سبب اثرات معنی داری بر نیتروژن، کربن آلی و ترسیب کربن خاک و همچنین فسفر، وزن خشک و ترسیب کربن گیاه داشت. این نتایج نشان می‏دهد استفاده از کود‏های شیمیایی سبب کاهش فعالیت ریز موجودات و تنفس خاک می‏گردد. همچنین استفاده از کودهای دامی توانست با اثر بر رشد گیاه باعث افزایش محتوی کربن خاک و ترسیب آن گردد. مدیریت صحیح کاربری اراضی زراعی می تواند از هدر رفت کربن آلی و متصاعد شدن آن به صورت دی‏اکسیدکربن جلوگیری کند. مدیریت اراضی زراعی در صورتی که باعث افزایش بیوماس گیاهی شود، سبب افزایش سریع ذخایر کربن گیاهی و افزایش تدریجی کربن خاک می‏شود. به نظر می‏رسد عامل مدیریت زراعی نقش مهمی در افزایش ترسیب کربن در خاک داشته است.