چکیده: آبیاری یکی از ارکان کشاورزی می باشد و استفاده از آبهای مناسب تاثیر مهمی بر رشد و نمو و میزان عملکرد و سلامت گیاهان زراعی دارد. در حاشیه جوامع صنعتی و بزرگ پس از استفاده از آب، فاضلاب ها اغلب به عنوان اضافات زندگی روزمره ارزشی نداشته و در محیط رها سازی می شوند و یا از آن به عنوان آب آبیاری استفاده می کنند . در فاضلاب ها موادی محلول هستند که بر روی متابولیسم گیاهی تاثیر می گذارند. استفادهاز نانو مواد بخصوص نانونقره به خاطر واکنش های زیستی که دارند و بهبود دهنده های شیمیایی و فیزیکی خاک در پژوهش ها مورد توجه می باشند. از این رو با هدف اینکه استفاده از سطوح مختلف محلول پاشی نانو نقره، کاربرد زیولیت و بایو چار چه تاثیری بر کشت آفتابگردان آبیاری شده با فاضلاب دارد. یک آزمایش مزرعه ای فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی طراحی شده و با استفاده از سه سطح نانو نقره به شرح صفر و 60 و 120 ppm و کاربرد و عدم کاربرد بایو چار و زیولیت در سال 1397 در شهرستان ورامین در مزرعه ای که به وسیله فاضلاب آبیاری می شد، اجرا گردید. نتایج نشان داد بیشترین تاثیر را نانو نقره بر صفات فیزیولوژیکی اندازه گیری شده مانند کلروفیل a و b و کارتنوئید ها داشته به این صورت که در غلظت صدو بیست باعث کاهش آنها گردیده بود . اما این اثرات با کاربرد بیوچار و زیولیت دچار اثرات متقابل شده به طوریکه استفاده همزمان بیوچار باعث محدود تر شدن اثرات نانو نقره و تاثیر گذاری زیولیت نیز به طور محدود تر مشاهده شد در مورد میزان روغن اما اثر نانونقره مانند یک تحریک کننده بروز کرده و باعث افزایش میزان روغن گردید، البته بیوچار و زیولیت نیز در استفاده ترکیبی با آن اثر افزایشی از خود نشان دادند . در صفاتی که عملکرد را تحت تاثیر قرار می دهند و صفات مورفولوژیکی اغلب تیمار ها اثر معنی داری را نداشتند.