چکیده: این پژوهش با هدف بررسی اثر پلیمر سوپرجاذب و تنش خشکی بر رشد و عملکرد گیاه ذرت در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در سال ۱۳۹۶ به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا گردید که فاکتور اصلی در آن، تنش خشکی از طریق اعمال دور آبیاری و هیدروژل سوپرجاذب به عنوان فاکتور فرعی مشخص شد. سطوح تنش خشکی شامل: شاهد (دور آبیاری ۷ روز، W۱)، تنش متوسط (دور آبیاری ۱۲ روز، W۲)، تنش شدید (دور آبیاری ۱۷ روز، W۳) و سطوح هیدروژل سوپرجاذب شامل: صفر یا شاهد (V2)، 75 (V1)، 150 (V3) و 225 (V4) کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد اعمال تنش خشکی باعث کاهش عملکرد و اجزای عملکرد و افزایش در عناصر و درصد پروتئین دانه ذرت شد. سوپرجاذب توانست تأثیر منفی تنش خشکی را بر بسیاری از صفات گیاه از جمله کلروفیل، فعالیت آنزیم کاتالاز و ارتفاع گیاه تقلیل دهد. لازم به ذکر است که اثر متقابل تیمارهای تنش خشکی و سطوح سوپرجاذب در صفاتی همانند عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک و تعداد دانه در ردیف معنی دار گردید. به طورکلی نتایج نشان داد افزایش مصرف سوپرجاذب از سطح شاهد (صفر) به ۲۲۵ کیلوگرم در هکتار (V۴) در کلیه سطوح تنش خشکی سبب افزایش در عملکرد گیاه ذرت شد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده می توان افزایش دور آبیاری تا ۱۲ روز را تحت شرایط استفاده از سوپرجاذب در سطوح V۳ و V۴ پیشنهاد داد.