چکیده: به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ و سوپر جاذب بر عملکرد و برخی شاخص‏های رشدی ذرت در مدارهای مختلف آبیاری. آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1398 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود، واقع در شهر بسطام اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل دور آبیاری در سه سطح 7 (آبیاری مطلوب مزرعه)، 10 و 14 روز دور آبیاری به عنوان فاکتور اصلی و استفاده از هیدروژل سوپرجاذب در دو سطحصفر و 150 کیلوگرم در هکتار و سه سطح پرایمینگ شامل شاهد، هیدروپرایمینگ و هورمون‏پرایمینگ با اسید سالیسیلیک (100 ppm) به عنوان فاکتور فرعی لحاظ شدند. نتایج نشان داد تیمارهای آبیاری، پرایمینگ و سوپر جاذب اثر معنی داری بر ارتفاع بوته، نشت الکترولیت و محتوای نسبی آب برگ، مقادیر کلروفیل a، b و کارتنوئید، پرولین، کاتالاز، قند محلول، پرکسیداز، آنتوسیانین برگ و نیز عملکرد دانه داشت. بر اساس نتایج این آزمایش با افزایش دور آبیاری ارتفاع بوته، رنگیزه های فتوسنتزی، محتوای نسبی آب و قند های محلول در برگ و نیز تعداد دانه در بوته، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، عملکرد بیولوژیکی و عملکرد دانه در ذرت کاهش یافت، اما کاربرد سوپر جاذب و پرایمینگ بذر ذرت اثرات مخرب تنش خشکی کاهش داد به طوری که با کاربرد سوپر جاذب در سطوح مختلف آبیاری ارتفاع بوته، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل b، تعداد دانه در بوته، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. همچنین پرایمینگ بذر ذرت سبب افزایش معنی دار در عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک ذرت شد، به طوری که بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک در تیمار 7 روز آبیاری و هورمون پرایمینگ مشاهده شد که به ترتیب برابر 5/9668 و 20087 کیلوگرم در هکتار بودند. بر اساس نتایج این پژوهش، هورمون پرایمینگ اثر مطلوب-تری نسبت به هیدرو پرایمینگ داشت. در جمع بندی کلی بر اساس نتایج این پژوهش، هر دو فاکتور پرایمینگ و سوپر جاذب باعث بهبود معنی دار در عملکرد دانه و مقدار ماده خشک تولیدی نسبت به حالت شاهد داشتند.