چکیده: مصرف بی‌رویه کودها و سموم شیمیایی سبب عدم تعادل جذب عناصر غذایی و املاح موجود در خاک می‌گردد و سلامت انسان‌ها را به خطر انداخته می‌اندازد، ازاین‌رو استفاده از کودهای ارگانیک موردتوجه قرارگرفته است. کود ارگانیک فولویکول و بایوتک با دارا بودن هیومیک اسید، فولویک اسید و دیگر مواد ارگانیک باعث ایجاد یک شرایط مناسب زیستی و محیطی برای رشد و توسعه گیاه می‌شود. به‌منظور مقایسه شاخص‌های رشد و ویژگی‌های کمی و کیفی گوجه‌فرنگی رقم نیوتن (Solanum lycopersicum) با تغذیه کودهای معدنی (NPK) و ارگانیک (فولویکول و بایوتک)، پژوهشی در محل گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در بهار و تابستان ۱۴۰۰ طراحی و اجرا گردید. این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار صورت گرفت. فاکتور اول کود بایوتک در سه سطح (0، 1 و 2) میلی‌لیتر در لیتر به‌صورت محلول‌پاشی و (0، 10 و 20) میلی‌لیتر در 10 متر مربع به‌صورت مصرف ریشه‌ای همراه با آب آبیاری و فاکتور دوم کود فولویکول در سه سطح (0، 1 و 2) میلی‌لیتر در لیتر به‌صورت محلول‌پاشی و (0، 10 و 20) میلی‌لیتر در 10 متر مربع به‌صورت مصرف ریشه‌ای همراه با آب آبیاری انجام گرفت. همچنین از کودهای معدنی مطابق با برنامه تغذیه‌ای متداول برای بوته‌های گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای استفاده شد. در طول دوره رشد گیاه گوجه‌فرنگی صفات مورفولوژیک نظیر ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول میان گره، تعداد برگ، سطح برگ، وزن‌تر برگ، وزن خشک برگ، تعداد گل، میانگین وزن تک میوه، سفتی بافت میوه و قطر میوه هر دو هفته یک‌بار اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد کاربرد کودهای فولویکول و بایوتک به‌طور معنی‌داری موجب افزایش تمامی صفات مورفولوژیک در گیاه گوجه‌فرنگی رقم نیوتن گردید. بیشترین میزان افزایش صفات فوق در تیمار فولویکول با غلظت 20 میلی‌لیتر در لیتر مشاهده شد. همچنین در پایان دوره رشد تمامی صفات بیوشیمیایی نظیر مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون، کارتنوئید، لیکوپن، آنتوسیانین، فنل کل، ویتامین ث، نشت الکترولیت، کاتالاز (CAT)، پلی فنل اکسیداز (PPO) و فعالیت آنتی‌اکسیدانی اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد کاربرد تیمار فولویکول با غلظت 20 میلی‌لیتر در لیتر سبب افزایش معنی‌دار تمامی صفات بیو شیمیایی به‌جز اسیدیته قابل تیتراسیون و نشت الکترولیت گردید. همچنین در این آزمایش کاربرد توأم تیمارهای فولویکول و بایوتک سبب کاهش معنی‌دار فنل کل و پلی فنل اکسیداز (PPO) نسبت به شاهد شد. کاربرد 20 میلی‌لیتر در لیتر تیمار فولویکول سبب بهبود شرایط مثبت برای تمامی صفات مورفولوژیک و بیوشیمیایی شد. همچنین بالاترین کاربرد توأم تیمارهای فوق با غلظت 20 میلی‌لیتر در لیتر کمترین و مناسبترین میزان فنل کل و پلی فنل اکسیداز (PPO) را به خود اختصاص داد.