چکیده: در این تحقیق پلی ساکارید جدید محلول در آب از ریشه های گیاه شکر تیغال نیش دار به کمک آب گرم° ۷۰C استخراج شد. میانگین وزن مولکولی این پلی ساکارید ۶۵/۷ کیلو دالتون و درجه چرخش نوری آن °۸۸/۲- تعیین شد. به منظور خالص سازی پلی ساکارید استخراج شده، از ستون دی اتیل آمینو اتیل سلولز و سفادکس جی-۱۰۰ استفاده شد. در ادامه با استفاده از نتایج حاصل از کروماتوگرافی گازی مشخص شد که مونوساکاریدهای سازنده این پلی ساکارید، گالاکتوز، گلوکز، مانوز، زایلوز و آرابینوز با نسبت های مولی ۰/۹۶، ۵/۲۳، ۱/۰۰، ۲/۰۶ و ۱/۰۴ (حدود ۱:۵:۱:۲:۱) می باشند. به منظور تعیین ساختار از آنالیزهای مختلف شیمیایی و دستگاهی نظیر طیف مادون قرمز، هیدرولیز ناقص اسیدی، اکسیداسیون پریودات و تجزیه اسمیت، متیله کردن و طیف رزونانس مغناطیس هسته ای اتم های کربن و پروتون تک بعدی و دو بعدی استفاده شد و نتایج حاصل از این آنالیزها نشان داد که این پلی ساکارید از اسکلت اصلی با واحدهای گلوکز با اتصالات ۶→۱ و ۴،۶→۱ تشکیل شده است و در محل کربن شماره ۴ گلوکز شاخه جانبی متشکل از بتا-دی- زایلوپیرانوز (۴→۱) و بتا-دی- زایلوپیرانوز (→۱) و هم چنین شاخه جانبی دیگری متشکل از بتا-دی- مانوپیرانوز (۴→۱) و بتا-ال- آرابینوپیرانوز (۴→۱) و آلفا-دی- گالاکتوپیرانوز (→۱) قرار گرفته است. با استفاده از خاصیت مهارکنندگی رادیکال DPPH خاصیت ضد اکسندگی این پلی ساکارید مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که این خاصیت وابسته به غلظت است و به طور کلی خاصیت ضد اکسندگی این پلی ساکارید چندان قابل توجه نبود.