چکیده: بخش زیادی از میوه خربزه، بعد از برداشت، متاسفانه به علت نبود سیستم مناسب انتقال، انبارداری، بسته بندی و فرآوری در ایران به ضایعات تبدیل می شود. بنابراین با انجام فرآیندهای کوچک همچون بسته بندی برش های خربزه می توان از میزان ضایعات این محصول کاست. از طرف دیگر برش میوه ها و سبزیجات سبب کاهش بخشی از کیفیت غیر قابل برگشت آنها می شود و کیفیت حسی این نوع محصولات نمی تواند در طی نگهداری بیشتر، بهبود یابد. اما این کیفیت می-تواند با بکارگیری روش های مختلف از جمله استفاده از پوشش های خوراکی و بسته بندی تحت اتمسفر تعدیل یافته حفظ گردد. در همین راستا در این پژوهش اثر تیمارهای پوششی آلوئه ورا در غلظت های ١٠٠ و۵٠ درصد و موسیلاژ دانه بالنگو در غلظت های ۵٠ و ۲۵ درصد به همراه سه نوع فیلم بسته بندی (فیلم پلی اتیلن ۴٠ و ۲٠ میکرومتر و ظروف پلی ونیل کلراید) در طی ١۲ روز نگهداری در دمای ۴ تا ۵ درجه سانتی گراد بر کیفیت پس از برداشت برش های تازه خربزه رقم خاتونی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل برپایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. برخی ویژگی های میوه شامل صفات فیزیکی و شیمیایی، پارامترهای رنگ سنجی، صفات بیوشیمیایی و ویژگی های حسی مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به کیفیت پایین برش های خربزه شاهد در تیمارهای پوششی و بسته بندی در تمامی صفات اندازه گیری شده، اثرگذاری هر دو تیمار پوششی و بسته بندی در حفظ کیفیت برش های خربزه مشخص گردید. از میان تیمارهای پوششی، تیمار آلوئه ورا 100 درصد و پس از آن آلوئه ورا 50 درصد در حفظ کیفیت برش های خربزه مناسب تر بودند. موسیلاژ دانه بالنگو با غلظت بالاتر (50 درصد) نیز بهتر از غلظت کمتر آن بوده است. در میان فیلم های بسته بندی در اکثر صفات مورد بررسی، تفاوت معناداری میان فیلم های پلی اتیلن 40 و 20 میکرومتر مشاهده نشد. کیفیت نمونه ها در فیلم های پلی اتیلن بهتر از ظروف پلی ونیل کلراید بود.