چکیده: امروزه به دلیل آلودگی های زیست محیطی، استفاده از بسپارهای زیست تخریب پذیر در تولید مواد بسته بندی، بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از کاربردهای بالقوه این زیست-بسپارها ، تولید بسته بندی های فعال حاوی مواد ضد میکروبی می باشد. در این پژوهش، فیلم های امولسیونی بر پایة پکتین به روش قالب ریزی، تهیه شدند و اثرات نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (در غلظت های 0.5 ، 1 ، 2 و 3%) و موم کارنوبا به طور هم زمان، بر روی خواص مکانیکی و خاصیت ضد میکروبی فیلم ها مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج نشان داد که میزان نفوذپذیری به رطوبت فیلم-ها تحت تأثیر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بود و با افزایش میزان نانوذرات نفوذپذیری به بخار آب کاهش پیدا کرد. ویژگی حلالیت در آب و میزان جذب رطوبت فیلم ها با افزایش غلظت نانوذرات و همچنین پوشش دهی با موم کارنوبا کاهش یافت. آزمایشات مکانیکی صورت گرفته بر روی فیلم ها نشان داد که با افزودن موم کارنوبا بر روی فیلم های پکتینی، مقاومت کششی (مقدار نیروی وارد بر واحد سطح) فیلم ها نسبت به فیلم شاهد، کاهش پیدا کرد. اما با اضافه کردن نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به میزان 1% استحکام کششی فیلم ها بهبود یافت. همچنین موم کارنوبا باعث افزایش کشسانی (میزان کشیدگی تا نقطه شکست) فیلم ها شد ولی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بالعکس، باعث کاهش کشسانی فیلم ها شدند. نتایج مدول یانگ (نسبت تنش به کرنش) نشان داد که موم کارنوبا و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم هر دو باعث کاهش معنی دار این شاخص شدند. در مورد ویژگی های ظاهری فیلم ها نتایج نشان داد که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و کارنوبا در ساختار زیست بسپار، شفافیت و روشنایی فیلم ها را کاهش داده و میزان تیرگی آن ها را افزایش داد. در مورد شاخص زردی، موم کارنوبا باعث افزایش زردی و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم باعث کاهش زردی شدند. همچنین در مورد شاخص سفیدی، موم کارنوبا باعث کاهش ولی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم باعث افزایش شاخص سفیدی شدند. نتایج آزمون ضد میکروبی نشان داد که با افزایش میزان نانوذرات دی اکسید تیتانیوم اثر بازدارندگی فیلم ها در مقابل باکتری اشریشیا کلی بیشتر شد و غلظت 3% بیشترین اثر بازدارندگی را از خود نشان داد. همچنین فیلم های خوراکی از نظر ریخت-شناسی، چگونگی توزیع نانوذرات و کریستاله شدن نانوذرات TiO2 با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراش اشعه ایکس (XRD)، بررسی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات میزان تجمع و کلوخه ای شدن نانوذرات افزایش یافت.