چکیده: منطقه گوریه، شهری از توابع بخش شعیبیه شهرستان شوشتر در استان خوزستان است . محدوده مورد نظر در این مطالعه، بخشی از کمربند چین-رانده زاگرس، در بخش شمالی پهنه فروافتادگی دزفول و در ایالت لرزه-زمین ساختی زاگرس قرار دارد. تاقدیس های محدوده مطالعاتی شامل تاقدیس های شوشتر، گله سرخه، سردارآباد و شاهور می باشد. بررسی شکاف های بوجود آمده بر دیوار خانه ها در بازه زمانی وقوع فوج لرزه گوریه و نیز تحلیل رزدیاگرام آن ها، بیانگر روند غالب لرزه خیز شمال شرق- جنوب غرب و در مرتبه بعدی روند لرزه-خیز شمال غرب –جنوب شرق است. گسل های منطقه شامل گسل های شوشتر، سردارآباد و شاهور می باشد. خطواره های مغناطیسی منطقه شامل MGL-1، MGL-2 و MGL-3 و با روند NE-SW، و گسل های پی سنگی شامل UGC-Fault با روند NW-SE و BSF 2 با روند NE-SW می باشد. بیشترین عمق کانونی مربوط به زمین لرزه های شرق و جنوب شرق منطقه است و می توان گفت لایه های لرزه-زا در این بخش مانند UGC-Fault دارای عمق بیشتری هستند. پارامترهای لرزه خیزی مقادیر a و b به ترتیب 55/4 و 76/0- می باشد. ضریب MCE 10% و DBE 64% برای سازه های با عمر مفید 50 سال، به ترتیب 1/6 و 8/4 ریشتر محاسبه گردید. نتایج حاصله از برآورد بیشینه توان لرزه ای (Msmax) برای گسل های منطقه به روش تعیینی، نشان داد که بیشینه توان لرزه ای ناشی از فعالیت گسل زیرسطحی (MGL-2) با میزان 3/7 ریشتر و در درجه دوم MGL-2 و UGC- FAULT به ترتیب میزان 2/7 و 1/7 ریشتر است. براساس نتایج بدست آمده، بیشترین شتاب افقی (PGA) وارد شده بر شهر گوریه از سوی گسل زیرسطحی (UGC F.) به میزان g 4/0 و در درجه دوم خطواره MGL-3 و گسل سردارآباد به میزان g3/0 برآورد شده است. در واقع این طور می توان عنوان کرد که رژیم تنشی حاکم بر منطقه و عملکرد گسل های سطحی و خطواره های زیرسطحی مانند MGL-3 و گسل پی-سنگی UGC-FAULT در لرزه خیزی منطقه گوریه تآثیر دارند.