چکیده: در این تحقیق چین‌ها و گسل‌های واقع در بین گسل‌های کواترنری آستانه (مرزشمالی) و شمال دامغان (مرزجنوبی) در شمال‌باختری شهرستان دامغان و حاشیه جنوبی البرز خاوری بررسی‌شده است. مطالعات چینه نگاری در این منطقه وجود واحدهای سنگی مزوزوئیک (سازندهای الیکا، شمشک، دلیچای و لار) و واحدهای سنگی سنوزوئیک ( سازندهای کرج، زیارت، نهشته‌های نئوژن و کواترنری) را تائید می‌کند. رخنمون واحدهای آذرین در جنوب روستای آستانه و شمال باختر منصورکوه به ترتیب بازالتی و گابرویی است. چین‌های بررسی‌شده در این منطقه در سازند شمشک (ناودیس FO1 و ناودیس جنوب پیشسار) و در واحدهای نئوژن ( ناودیس جنوب منصور کوه) واقع‌شده‌اند. طبق رده‌بندی فلوتی بر مبنای زاویه بین دو یال، ناودیس Fo1 در رده‌ی ملایم (gentle)، ناودیس جنوب پیشسار در رده‌ی باز (open) و ناودیس جنوب منصورکوه در رده‌ی باز (open) قرار می‌گیرند. همچنین بر اساس رده‌بندی شیب سطح محوری و میل لولا نیز ناودیس Fo1 (Steeply inclined)، ناودیس جنوب پیشسار (Upright Horizontal) و ناودیس جنوب منصورکوه (Upright Horizontal)طبقه‌بندی‌شده‌اند. بررسی وضعیت چین‌خوردگی‌ها در این منطقه نشان می‌دهد که روند چین‌خوردگی‌ها شمال خاوری- جنوب باختری و هم‌روند با گسل‌های اصلی منطقه است. گسل‌های اصلی منطقه مانند گسل آستانه، کواترنری شمال دامغان، منصور کوه و گسل‌های فرعی ازجمله گسل شمال‌باختری منصور کوه، پیشسار و جنوب پیشسار دارای راستای شمال خاوری- جنوب باختری و سازوکار امتدادلغز چپ بر با مؤلفه‌ی معکوس و معکوس با مؤلفه‌ی امتدادلغز چپ بر می‌باشند . همچنین گسل‌های شمال آهوانو، مهرنگار، F1 و F2 دارای روند شمال‌باختری- جنوب خاوری و سازوکار نرمال با مؤلفه‌ی امتدادلغز راست‌بر است. وجود سه دسته شکستگی مرتبط با چین‌خوردگی بر روی یال ناودیس جنوب منصورکوه مشاهده گردید که بیشترین شکستگی ها از نوع شکستگی‌های مایل می‌باشند. نشانه‌هایی از فعالیت‌های کواترنری و نو زمین ساختی همچون جابه‌جایی آبراهه‌ها (در امتداد گسل آستانه و گسل کواترنری شمال دامغان)، قطع‌شدگی و جابه جایی مخروط افکنِه ها ( در امتداد گسل آستانه و گسل کواترنری شمال دامغان)، شکستگی واحدهای تراورتن و چین‌خوردگی در واحدهای نئوژن بررسی‌شده است.