چکیده: منطقۀ آهوان، در شمال خاوری شهر سمنان، بخشی از نیمۀ جنوبی البرز خاوری می‌باشد. مطالعات چینه نگاری در این منطقه، وجود واحدهای سنگی مزوزوئیک و سنوزوئیک با راستای کلی شمال ‎خاوری- جنوب باختری تا خاوری- باختری را تأیید می‌نماید. سیمای زمین‌ریختی منطقه به طور عمده تحت تأثیر عوامل ساختاری (چین‌‌‌ها و گسل‌ها) و جنس واحدهای سنگی می‌باشد؛ چین های مطالعه شده، طبق رده بندی فلوتی بر مبنای زاویۀ بین دو یال، به طور عمده در ردۀ باز (Open) و ملایم Gentle)) و تعداد محدودی از آنها در ردۀ بسته Close)) قرار می‎گیرند. بر اساس شیب سطح محوری و میل لولا نیز جایگاه چین ها عمدتاً در دو ردۀ ایستاده با میل ملایم (Upright-gently plunging) و ایستاده با میل افقی (Upright-horizontal) قرار دارد. چین‌خوردگی در واحدهای سنگی جوان مانند کنگلومرای هزاردره بسیار ملایم و زاویۀ بین یالی خیلی زیاد است. گسل‌های طولی منطقه با راستای شمال خاوری- جنوب‎ باختری تا خاوری- باختری (رین شمالی، رین جنوبی، قرنتول، نمرد و ابراهیم‌آباد) دارای سازوکار معکوس چپ‌بر و راستالغز چپ‌بر می‌باشند. گسل‌های عرضی نیز در دو گروه عمده با روند شمال، شمال باختر- جنوب، جنوب خاور و شمال‌ خاوری- جنوب‌ باختری قابل مشاهده‌ بوده که به ترتیب دارای سازوکار راستالغز راست بر و چپ‌بر می باشند. ساختارهای منطقه حاصل فازهای زمینساختی قدیم و نوزمینساختی است؛ به طوریکه جنبش‌‌های شیب‌لغز (معکوس)، قدیمی‌‌‌‌‌‌‌ و جنبش‌‌‌‌های غالب امتدادلغز، جوان می‌‌‌‌‌‌‌باشد. جنبش‌‌های جوان با اعمال میدان تنش با جدیدترین جهت امتداد محور بیشینۀ فشارش با موقعیت بدست آمدۀ N15˚E هماهنگ است. برخی از گسل‌های جوان و کوچک در الگوی برشی‌های ریدل مرتبط با گسل‌های بزرگتر قرار می‌گیرند و تعدادی از گسل‌های بزرگ، گسل‌های پیش ساخته‌ای می‌باشند که طبق وضعیت هندسی خود نسبت به میدان تنش جدید، با سازوکارهای متفاوت واکنش نشان داده‌اند.