چکیده: منطقه مطالعاتی بخشی از نیمه جنوبی البرز خاوری است. مطالعات چینه نگاری در این منطقه، وجود واحدهای سنگی مزوزوئیک و سنوزوئیک با روند ساختاری شمال خاوری – جنوب باختری را نشان می دهند. چین های مطالعه شده، طبق رده بندی فلوتی بر مبنای زاویه بین دو یال (Fleuty, 1964)، در رده ی بسته (closed) و برخی در رده ملایم (Gentle) قرار می گیرند. بر اساس سطح محوری و میل لولا نیز جایگاه چین ها در دو رده ایستاده با میل کم (gently plunging) و (plunging inclined) قرار دارند. چین خوردگی ها در واحدهای سنگی سازندهای شمشک و دلیچای قرار دارند. در این پژوهش ادامه داشتن گسل آستانه در منطقه جنوب باختری فولادمحله موردبررسی قرارگرفته است. بررسی های زمین شناسی و زمین ساختی وجود 6 قطعه ی گسلی را آشکار ساخته که در این پژوهش گسل های F1 تا F6 نام‌گذاری شده اند. بر اساس شواهدی همچون افرازهای گسلی، خراش های گسلی و پله های گسلی می توان دو فاز حرکتی شامل، فاز اول سازوکار معکوس و فاز دوم سازوکار راستا لغز چپ بر را برای این 6 گسل تعیین گردید. موقعیت جغرافیایی، هندسه گسل و سازوکار گسلش در این 6 قطعه با هندسه و سازوکار گسل آستانه در منطقه آستانه – فولادمحله مطابقت دارد. با توجه به موارد ذکرشده، بیان می شود که گسل آستانه در جنوب باختری فولادمحله نیز ادامه دارد. گسل هایی با راستای شمال خاوری – جنوب باختری همچون گسل آستانه، صبور و بشم دارای سازوکار معکوس چپ بر می باشند. این آرایش هندسی و الگوی حرکتی آن ها با الگوی دگرشکلی ترافشارشی چپ گرد ناحیه ای انطباق دارد. گسل های عرضی منطقه، از نوع پی سنگی نمی باشند و آن ها را می توان به‌عنوان گسل های پارگی (Tear Fault) مرتبط با کمربندهای چین خورده – رانده معرفی نمود. گسل های آستانه، صبور و بشم با سازوکار غالب معکوس خود تأثیر زیادی بر شکل‌گیری ارتفاعات منطقه داشته اند. سیمای زمین ریختی منطقه موردمطالعه تحت تأثیر عناصر ساختاری (چین ها و گسل ها) قرار دارد. بلندترین ارتفاعات منطقه مطالعاتی نیز بر روی فرادیواره گسل فشاری بشم، با ارتفاع 2938 متر قرار دارد. محاسبات تنش دیرین بر مبنای تحلیل لغزش گسل ها، موقعیت تنش-های اصلی 1σو 2σ و 3σ را به ترتیب 01.014، 50.283 و 40.106 نشان داد.