چکیده: ناحیه ابر و شاهکوه بخشی از زون رسوبی – ساختاری البرز خاوری را شامل می شود که به لحاظ جغرافیایی در شمال باختری شهرستان شاهرود واقع می باشد. در این تحقیق دگرریختی های واحدهای سنگی رخنمون یافته در پهنه مورد مطالعه اعم از چین خوردگی و گسلش با نگاه ویژه به دگرریختی نوزمین ساختی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی وضعیت چینه شناسی این منطقه وجود توالی هایی از سنگ های پالئوزوئیک، مزوزوئیک و سنوزوئیک را نشان می دهد. گسل های اصلی این منطقه مانند گسل ابر دارای روند شمال خاوری – جنوب باختری و سازوکار معکوس چپ بر و همچنین گسل شاهکوه دارای روند شمال باختری – جنوب خاوری را نشان می دهند. بررسی وضعیت چین خوردگی در این ناحیه با توجه به نقشه های زمین شناسی، تصاویر ماهواره ای و برداشت های میدانی نشان می دهد که روند عمومی چین خوردگی ها شمال خاوری – جنوب باختری تا خاوری – باختری است که این تغییر روند، ناشی از تغییرات در سازوکار گسل های منطقه و در نتیجه تغییر در روند محور بیشینه فشارش می باشد. نتایج بدست آمده از بررسی وضعیت میدان تنش، با استفاده از چین ها و تحلیل لغزش گسل ها، نشان می دهد که جهت تنش بیشینه از شمال خاوری – جنوب باختری به شمال باختری – جنوب خاوری تغییر کرده است. این میدان تنش با سازوکار چیره معکوس چپ بر برای گسل ابر با روند شمال خاوری – جنوب-باختری و با سازوکار چیره معکوس راست بر برای گسل شاهکوه با روند شمال باختری – جنوب-خاوری سازگاری دارد.