چکیده: کوه آصف در شمال شهر شیراز قرار داشته که بخشی از جنوب‎باختری زاگرس چین‎خورده است. ناحیه‎ی زاگرس چین‎خورده یکی از مناطق فعال زمین ساختی ایران به شمار می‎آید. در این منطقه سازند‎های سنوزوئیک بر اثر فرایند‎های تکتونیکی دچار چین‎خوردگی شده‎اند. نتایج بررسی‎ها نشان می‎دهد که سطح محوری چین‎خوردگی‎ها در این منطقه دارای روند غالب شمال‎باختر- جنوب خاور می‎باشد، یعنی از روند عمومی زاگرس تبعیت می‎کند. این چین‎ها از لحاظ هندسی و طبقه‎بندی Fleuty, (1964)، بر حسب شیب سطح محوری و میل خط لولا، در سازند‎های مربوط به سنوزوئیک در رده‎ی‎‎ چین‎های، upright- gentely plunging, steeply inclined- gentely plunging, steeply inclined- moderately plunging, upright- moderately plunging, upright- sub- horizontal, moderately inclined- sub- horizontal, moderately inclined- gentely plunging و بر حسب زاویه‎ی بین یالی در رده‎ی چین‎های CloseوOpen، قرار می‎گیرند. بر اساس طبقه‎بندی Rickard (Ragan, 2009) چین‎های منطقه‎ی مورد مطالعه بر اساس شیب محور و سطح محوری و ریک محور در رده‎ی چین‎های Upright Folds, Horizontal Folds, Inclined Folds قرار می‎گیرد. رشته کوه آصف از شمال به وسیله گسل کته و گسل زرقان و از جنوب به وسیله گسل صدرا محدود شده است. گسل صدرا و گسل زرقان گسل‎هایی هستند، که از رسوبات کواترنری عبور می‎کنند، همچنین این گسل‎ها مرز واحدهای سنوزوئیک را در دامنه‎های شمالی و جنوبی آن تشکیل می‎دهند. بررسی تصاویر ماهواره‎ای و بازدید‎های صحرایی نشان می‎دهد که گسل‎ کته، صدرا و زرقان همگی از نوع معکوس با مؤلفه‎ی امتدادلغز راست‎بر می‎باشند. همچنین گسل عرضیF4 با راستای شمال‎خاور- جنوب‎باختر دارای سازوکار معکوس با مؤلفه‎ی امتداد‎لغز راست‎بر می‎باشد. فعالیت‎های ریخت‎شناسی منطقه با نشانه‎هایی مانند اختلاف توپوگرافی در منطقه، پرتگاه‎های گسلی، در‎ه‎ی گسلی، افرازهای گسلی و جابجایی راست‎بر آبراهه‎ها که سیمای زمین‎ریختی منطقه را تحت تأثیر قرار داده است می‎توان اشاره کرد.