چکیده: ناحیۀ اردل- دوپلان بخشی از زون رسوبی- ساختاری زاگرس مرتفع را شامل می شود که به لحاظ جغرافیایی در جنوب باختری شهرکرد واقع می باشد. در این تحقیق دگرریختی های واحدهای سنگی رخنمون یافته در پهنۀ مورد مطالعه اعم از چین خوردگی و گسلش با نگاه ویژه به دگرریختی نوزمین ساختی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی وضعیت چینه شناسی این منطقه وجود توالی-هایی از سنگ های پرکامبرین، پالئوزوئیک، مزوزوئیک و سنوزوئیک را نشان می دهد.. گسل های اصلی این منطقه مانند گسل اردل، دوپلان، برآفتاب، مریک، چاه سرخه و بهشت آباد دارای روند شمال باختری تا جنوب خاوری و سازوکار امتدادلغز راست بر می باشند و همچنین گسل های کردان، دشتک و میلی با روند خاوری- باختری، سازوکار معکوس را نشان می دهند. بررسی وضعیت چین-خوردگی در این ناحیه با توجه به نقشه های زمین شناسی، تصاویر ماهواره ای و برداشت های میدانی نشان می دهد که روند عمومی چین خوردگی ها شمال باختری- جنوب خاوری تا خاوری- باختری است که این تغییر روند، ناشی از تغییرات در سمت حرکت صفحۀ عربی و در نتیجه تغییر در روند محور بیشینۀ فشارش می باشد. نتایج بدست آمده از بررسی وضعیت میدان تنش، با استفاده از چین ها و تحلیل لغزش گسل ها، نشان می دهد که جهت تنش بیشینه از شمال خاوری- جنوب-باختری به شمالی- جنوبی و از پلیوسن پسین به بعد، شمال، شمال باختری- جنوب، جنوب خاوری تغییر کرده است. این میدان تنش با سازوکار چیرۀ راستالغز راست بر برای گسل های با روند شمال باختری- جنوب-خاوری و با سازوکار چیرۀ معکوس برای گسل هایی با روند خاوری- باختری سازگاری دارد.