چکیده: منطقه مورد مطالعه بخشی از زاگرس مرتفع است و در قسمت باختری شهرستان بروجرد قرار دارد. در این منطقه، سازندهای پرمین (دالان)، مزوزوییک (آهک کرتاسه) و سنوزوییک (کنگلومرای بختیاری و شهبازان) در معرض گسلش قرار گرفته اند. گسل ها دارای روند شمال باختری - جنوب خاوری می باشند. دراین پژوهش، الگوی گسلش در دو مقطع، گسل های شمالی (گسل برآفتاب) و جنوبی (گسل میش پرور) با استفاده از مورفولوژی منطقه و جابجایی آبراهه ها و همچنین آثار حرکتی سطح گسل مانند خش لغز مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به اطلاعات حاصل شده، گسل برآفتاب دارای دو جنبش، یکی معکوس (قدیمی تر) و دیگری شیب لغز (جوان تر) تشخیص داده شد که به دلیل تغییر سازو کار در طول گسل برآفتاب، این گسل به صورت قطعه بندی بررسی شد. ساز و کار گسل برآفتاب در قسمت جنوب خاوری به صورت معکوس و به سمت شمال باختری به صورت معکوس با مولفه شیبی چپ بر تشخیص داده شد. همچنین گسل میش پرور، از قسمت جنوب خاوری به سمت شمال باختری دارای سازو کاری به ترتیب معکوس با مولفه جزیی راست بر و امتدادلغز راست بر می باشد. در بازه نوزمین ساختی، گسل خوردگی در سازند کنگلومرای بختیاری هم روند با گسلش اصلی زاگرس است و سازوکار آن امتدادلغز چپ بر تشخیص داده شده است. قابل ذکر است که این گسل خوردگی برای اولین بار در این پژوهش با استفاده از شاخص های ریخت شناسی سطح گسل معرفی می شود. همچنین با توجه به-قرارگیری گسل برآفتاب نسبت به گسل اصلی و فعال زاگرس در منطقه (گسل دورود)، با بررسی های انجام شده گسل برآفتاب را می توان به عنوان شکستگی Rʹ برای گسل اصلی زاگرس در نظر گرفت.