چکیده: توده گرانیتوئیدی دروار در 50 کیلومتری جنوب باختر دامغان در استان سمنان در جنوب زون البرز خاوری واقع شده است. این توده در داخل واحدهای سنگی پالئوزوئیک پیشین (سازندهای باروت و لالون) نفوذ کرده ‎است. بر اساس شواهد صحرایی و سنگ‎نگاری، این توده از مونزونیت، کوارتزمونزونیت و مونزودیوریت تشکیل شده است. به لحاظ کانیایی، ترکیب توده شامل عمدتا پلاژیوکلاز، پتاسیم فلدسپار( ارتوکلاز) و مقدار کمی کوارتز، بیوتیت و آمفیبول( نوع هورنبلند) است. کانی‎های فرعی آن را ایلمنیت، مگنتیت، زیرکن، آپاتیت، تیتانیت، پیریت و کالکوپیریت و کانی های ثانویه را سریسیت، اپیدوت،کلسیت و کلریت تشکیل می-دهند. ین گرانیتوئید اغلب بافت گرانولار و پورفیروتیک نشان می دهد اما بافت های درهمرشدی مانند گرافیک و میرمیکیت هم مشاهده شده اند. محدوده ترکیبی پلاژیوکلاز‎ها، آلبیت تا الیگوکلاز و فلدسپار آلکالن 75-98 درصد Or) است. شیمی کانی بیوتیت در این توده بیانگر ترکیب بیوتیت آهن دار، قلیایی، ناکوهزایی و محیط کششی برای آن است. آمفیبول های موجود در سنگ‎های این توده از نوع کلسیم دار فشار پایین با ترکیب فروهورنبلند و با منشاء آذرین هستند. بکارگیری روش های دما-فشارسنجی به ترتیب دماهای 730-650 درجه سانتی‎گراد و فشارهای کمتر از 2 کیلوبار را برای توقف تبادل و تعادل نهایی آمفیبول در توده نفوذی تویه دروار به‎دست داده است که با عمق جایگیری کمتر از 5 کیلومتر توده سازگار است. وجود بافت‎های ریزبلور واکنشی هیپرسالوس تا ساب‎سالووس (پرتیتی، میرمکیتی، گرافیک، گرانوفیری) در سنگ های توده و نبود دگرگونی همبری آشکار در اطراف آن، سرد شدن سریع توده است. وجود رگه‎های معدنی از اکسید‎ها و هیدروکسید‎های آهن- منگنز، فلوریت، باریت، سرب و روی در سنگ‎های میزبان توده، نیز از نشانه‎های آشکار برای تأیید این گفته‎هاست. این گرانیتوئید عمدتا مونزونیت و مونزودیوریت متاآلومین، آهندار و آلکالن است. این سنگ ها دارای نسبت-های بالای FeOT/MgO ، Ga/Al و K2O +Na2O ، فراوانی کم MgO و عناصر انتقالی، غنی شدگی شدید LREE نسبت به HREE و LILES ( مثلRb ( وHFSES ، تهی شدگی در Sr و Br نسبت به گوشته و شامل کانی های تیره آبدار غنی از آهن و مگنتیت هستند که اینها ویژگی های گرانیتوئید نوع A است. سن سنجی اورانیم- سرب بر روی کانی زیرکن برای این گرانیتوئید سن کربنیفر زیرین(5±327 میلیون سال) را نشان می دهد. ژئوشیمی ایزوتوپی Sr-Nd، با میزان ɛNd از 1.1- تا--1.5- و نسبت های اولیه 87Sr/86Sr بین 0.70562 و 0.70678 با تفریق ماگمایی ازمذاب میفیکی تولید شده از یک منبع گوشته غنی شده سازگار است. بهرحال مدل های دیگری مانند ذوب پوسته میفیکی یا اختلاط اجزای گوشته تهی شده و پوسته قاره ای را نمی توان از نظر دور داشت. بر اساس سن سنجی اورانیم- سرب بر روی کانی زیرکن و رژیم زمین ساختی ماگمای شناخته شده در ایران در طول پالئوزوئیک، پیشنهاد می شود که توده نفوذی در یک محیط ریفتی مربوط به کشش پالئوتتیس در زمان کربنیفر زیرین تشکیل شده است.