چکیده: توده گرانیتوئیدی بندهزارچاه در حاشیه شمالی زون ساختاری ایران مرکزی و در فاصله 100 کیلومتری جنوب شرق شهر شاهرود واقع شده است. این توده، درون سنگ های دگرگونی نئوپروتروزوئیک پسین تزریق شده و توسط توالی رسوبی تریاس بالایی- ژوراسیک زیرین پوشیده شده است. سنگ های دگرگونی میزبان نئوپروتروزوئیک شامل اسلیت، فیلیت، متاگریوک، مرمر، متابازیت، میکاشیست، گنیس و میگماتیت هستند. این توده عمدتا شامل گرانیت، آلکالی فلدسپار گرانیت و لوکوگرانیت است و همراه با سنگ های میزبان و توالی رسوبی پوشاننده آن، توسط دسته دایک های دیابازی ژوراسیک میانی قطع شده اند. این دسته دایک ها، سنگ های جوانتر از قبیل آهک های کرتاسه زیرین (نئوکومین) و توالی آتشفشانی –رسوبی ائوسن را قطع نمی کنند. مطالعات ترموبارومتری بر روی میکاشیست ها، گنیس ها و میگماتیت ها، محدوده دماهای 531 تا 707 درجه سانتیگراد با میانگین فشار 8 کیلوبار و برای متابازیت ها، محدوده دماهای 429 تا 630 درجه سانتیگراد با میانگین فشار 7 کیلوبار را نشان می دهند که به ترتیب با شرایط رخساره آمفیبولیت و شرایط رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت انطباق دارند. مطالعات ترموبارومتری برروی دسته دایک های دیابازی، محدوده دماهای تبلور 1100 تا 1190 درجه سانتیگراد در فشارهای بین 2 تا 7 کیلوبار را نشان می دهند. مطالعات ژئوشیمیایی نشانگر، ماهیت کالک آلکالن و پرآلومین، توده گرانیتوئیدی بندهزارچاه است تعیین سن انجام شده به روش U-Pb بر روی کانی زیرکن، بر روی سه نمونه توده گرانیتوئیدی بندهزارچاه، سن های 529، 540 و 553 میلیون سال را نشان می دهند. .....برای مشاهده ادامه چکیده به فایل پیوست رجوع کنید.