چکیده: مجموعه دگرگونی - آذرین رضاآباد به سن نئوپروتروزوئیک، در غرب روستای رضاآباد خارتوران (۲۵۰ کیلومتری جنوب شرق شاهرود) و در شمال پهنه ساختاری ایران مرکزی رخنمون دارد. این مجموعه طیف وسیعی از سنگ‌های آذرین و دگرگونی نظیر متاپلیت، متاپسامیت، متاکربنات، متابازیت (شیست سبز و آمفیبولیت) و گرانیت‌های نئوپروتروزوئیک پایانی را شامل می شود. این سنگ‌ها توسط اجتماعات دایکی دیابازی و تعدادی توده‌های نفوذی کوچک (با ترکیب گابرو تا دیوریت) به سن ژوراسیک میانی قطع شده اند. این دایک‌های دیابازی دارای روند کلی شرقی- غربی تا شمال غربی - جنوب شرقی هستند. این دایک ها شاهد بارز ماگماتیسم سیمرین میانی در لبه شمالی خرده قاره ایران مرکزی می باشند. این سنگ‌های حدواسط- بازیک بافت گرانولار، میکروگرانولار، افیتیک، پورفیری و پورفیروئیدی نشان می دهند. پلاژیوکلاز و پیروکسن (اوژیت) از کانی های اصلی سازنده آنها هستند. آپاتیت، اسفن، زیرکن، مگنتیت و مگنتیت تیتانیوم دار از کانی-های فرعی این سنگ‌ها هستند. کلریت، کلسیت و اپیدوت از جمله کانی های فرعی این سنگ‌ها محسوب می-شوند. این دایک ها شاهد بارز ماگماتیسم سیمرین میانی در لبه شمالی خرده قاره ایران مرکزی می باشند. گنیس‌ها بر روی نمودارهای نامگذاری و رده بندی سنگ‌های آذرین در محدوده ترکیبی معادل گرانیت و گرانودیوریت، قرار می گیرند و دارای ماهیت معادل کالک آلکالن تا کالک آلکالن پتاسیم بالا هستند. آمفیبولیت‌های (متابازیت‌ها) مورد مطالعه بر روی نمودار سه تایی AFC در محدوده ترکیبات بازالتی ساب-آلکالن قرار می گیرند. آمفیبولیت‌های مورد مطالعه دارای منشأ آذرین بوده اند. گرانیت‌ها مورد مطالعه بر روی نمودارهای رده بندی ترکیب گرانیتی با ماهیت کالک آلکالن تا کالک آلکالن پتاسیم بالا و پرآلومین هستند. این گرانیتوئیدها به نوع S (با منشأ پوست‌های) تعلق دارند. دایک‌های دیابازی ژوراسیک میانی مورد مطالعه بر اساس نمودار رده بندی سنگ‌های درونی ترکیبی معادل با گابرو و گابرودیوریت و در نمودار رده بندی سنگ‌های خروجی ترکیبی معادل با بازالت تا آندزی بازالت داشت‌هاند. در محدوده سری آلکالن تا ساب آلکالن واقع می-شوند.