چکیده: به منظور ارزیابی تنسور تنش دیرین در جنوب باختر بروجرد (لبه شمالی زاگرس مرتفع) تحلیل 114 سطح لغزش گسل و 70 داده سازوکارکانونی زمین لرزه (مربوط به شمال باختر زاگرس) با تکنیک وارونگی و استفاده از روش دو وجهی های عمود بر هم مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل اولیه داده ها وجود بیش از یک فاز تنشی را در ناحیه نشان می دهد، بنابراین در اولین مرحله زیر مجموعه داده های همگن که هرکدام مرتبط با یک فاز تنش می باشند از مجموعه داده های ناهمگن جدا شدند و تانسور تنش تعیین شد. تحلیل داده ها نشان می‌دهد که رژیم تنش امتدادلغز با موقعیت محور های اصلی 32/026، 55/180 و12/289 به ترتیب برای 1σ،2σ و 3σ و نسبت تنش 0.7 از زمان پلیوسن و رژیم تنش فشارشی با موقعیت های محورهای اصلی 07/167، 11/076 و 77/290 به ترتیب برای 1σ،2σ،3σ و نسبت تنش 0.6 پیش از پلیوسن در منطقه حاکم بوده است. قرارگیری منطقه مورد مطالعه در بین دو گسل درود و نهاوند میدان تنش کششی را به صورت محلی نشان می‌دهد. موقعیت تنش های اصلی فاز امتدادلغز برای داده های دوران داده شده 1σ،2σ،3σ به ترتیب 00/202، 90/332 و 00/112 و برای فاز فشارشی 01/347، 02/257 و 88/108 به دست آمد. علاوه بر روش تحلیل لغزش گسل ها، با استفاده از سازوکار کانونی زمین لرزه ها میدان تنش جاری در بخش شمال باختر زاگرس با تکنیک وارون سازی و میانگین‌گیری محور های P وT تعیین شد. موقعیت تنش های اصلی 1σ،2σ و 3σ در زاگرس مرتفع00/357، 72/092، 21/270 و در زاگرس چین خورده 06/030، 10/120، 80/290 به دست آمد. با استفاده از روش وارون سازی در زاگرس مرتفع موقعیت محور های اصلی تنش 1σ،2σ،3σ به ترتیب 350,04 ، 103,81 ، 260,08 و نسبت تنش 0.1 محاسبه شد. تانسور تنش در بخش زاگرس چین خورده با تعیین موقعیت محور های اصلی تنش 1σ،2σ،3σ به ترتیب 039,03 ، 129,04، 272,85 و نسبت تنش 0.8 محاسبه شد. در نهایت نتایج حاصل از دو روش میانگین گیری و وارون سازی داده های لغزشی با هم مقایسه شد، نتایج بدست آمده از هر دو روش تقریباً یکسان می باشد. میدان تنش حاصل براساس سازوکار کانونی زمین لرزه ها مؤید تسهیم کرنش است که به موجب آن میدان تنش در زاگرس چین خورده به صورت معکوس و در زاگرس مرتفع به صورت امتدادلغز به دست آمده است.