چکیده: وجود شواهد فراوان از فعالیت گسل های کواترنری و سابقه لرزه خیزی، از جمله زمین لرزه 15 شهریور سال 1357 (Ms=7/4)، قرار گرفتن شهر طبس در یک زون لرزه ای با پتانسیل لرزه خیزی بالا را به وضوح نشان داده است. این شهر بر روی رسوبات مخروط افکنه ای دوران کواترنر قرار گرفته که قادر به تقویت جنبش زمین می باشند. در اکثر زمین لرزه های اخیر، به طور واضحی نشان داده شده است که شرایط ساختگاه محلی نزدیک به سطح، می تواند تقویت قابل توجهی در تکان های زمین ایجاد و نقش اصلی را در سطح لرزش های زمین بازی کند. بنابراین توسعه ی روشی برای شناسایی و مشخص ساختن مناطق مستعد این چنین تقویت هایی، بسیار مطلوب است. برای تعیین خصوصیات رسوبات زیرسطحی جهت ارزیابی اثرات ساختگاهی در گستره ی منطقه ی مورد مطالعه، اندازه گیری و آنالیز میکروترمور در تقریبا 80 نقطه انجام و روش نسبت طیفی مولفه-های افقی به عمودی (H/V) برای تخمین پریود غالب و فاکتور تقویت مورد استفاده قرار گرفته است. اندازه-گیری های گذشته میکروترمور، مربوط به پروژه ریزپهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای طبس که در تقریبا 52 نقطه انجام گرفته بود، به منظور مقایسه با اندازه گیری های جدید و قابل اعتمادتر ساختن نتایج نهایی، مورد آنالیز قرار گرفت. برای بررسی کارآمدی امواج میکروترمور برای تعیین خصوصیات ساختگاه (فرکانس غالب و فاکتور تقویت)، شکل نسبت طیفی امواج میکروترمور با نسبت طیفی امواج لرزه ای زمین لرزه ی سال 1357 (Ms=7/4)، ثبت شده در ایستگاه شتاب نگاری ساختمان فرمانداری طبس و رکورد های ثبت شده در طول سال های بعدی و مقادیر فرکانس غالب و فاکتور تقویت به دست آمده از دو طیف، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج، تشابه معناداری در شکل نسبت طیفی و مقادیر خصوصیات ساختگاه در هر دو طیف میکروترمور و جنبش نیرومند زمین نشان داد. نقشه بافت خاک که نحوه ی توزیع خاک در بخش های مختلف این ناحیه را نشان می دهد، با استفاده از عکس های هوایی و اطلاعات چاه های اکتشافی استخراج گردید. این نقشه به منظور انطباق بافت خاک و توزیع پریود غالب، با نقشه ی هم پریود مقایسه گردید. بر اساس نتایج این مطالعه، حدود 60 درصد این منطقه، نواحی دارای پریود زیاد (بزرگتر از یک) می باشند. با تعیین سرعت موج برشی و طبقه بندی لرزه ای آبرفت بر اساس استاندارد 2800 ایران و با تمرکز بر روی گسل های کواترنری، ایمن ترین جهت برای گسترش آینده شهر پیشنهاد گردید.