چکیده: با توجه به اهمیت ساختمان های بلند مرتبه در زمینه ی مسائل مالی و جانی، ارزیابی دقیق میزان آسیب پذیری این ساختمان ها در برابر حوادث گوناگون امری ضروری می باشد. با افزایش ارتفاع ساختمان پریود سازه افزایش می یابد و زمانی که زلزله ی پریود بلند رخ دهد، با توجه به پدیده ی تشدید احتمال افزایش آسیب پذیری سازه وجود دارد. به دلیل اهمیت موضوع باید ارزیابی دقیق از تأثیر وقوع چنین پدیده هایی بر عملکرد ساختمان ها انجام شود و با انجام تحلیل های گوناگون، میزان آسیب پذیری آن ها مورد بررسی قرار بگیرد. ارزیابی سطح عملکرد ساختمان به کمک منحنی های شکنندگی بهترین راه برای محاسبه میزان خسارت احتمالی می باشد. با استفاده از این منحنی ها، میزان شکنندگی سازه های مختلف بررسی می شود و با استفاده از این داده ها می توان راهکار مناسب جهت رفع نقاط ضعف احتمالی ارائه داد. از این رو سه مدل ساختمان بلند مرتبه بتنی ۱۵، ۲۵ و ۳۵ طبقه با پلان مشابه و با سیستم سازه ای قاب خمشی ویژه در نظر گرفته شده و در نرم افزار ایتبس ۲۰۱۶ طراحی می شوند. سپس این ساختمان ها در نرم افزار OpenSEES مدل سازی شده و تحت زلزله های پریود بلند و کوتاه، تحلیل دینامیکی فزاینده انجام می شود. با استفاده از نتایج دینامیکی فزاینده، منحنی های شکنندگی در سطوح خرابی مختلف برای تمامی مدل ها ترسیم می شود. با مقایسه ی منحنی های شکنندگی و مقادیر میانه شکنندگی ، با در نظر گرفتن و بدون درنظر گرفتن زلزله های پریود بلند، می توان تاثیر محتوای فرکانسی زلزله را بر عملکرد لرزه ای ساختمان های بلند مرتبه ارزیابی کرد. با توجه به منحنی های شکنندگی، به طور کلی میزان آسیب پذیری ساختمان های مدل شده تحت زلزله های پریود بلند نسبت به زلزله های پریود کوتاه، افزایش می یابد. با افزایش شدت زلزله، اختلاف منحنی-های شکنندگی تحت رکورد های پریود بلند و پریود کوتاه، بیشتر می شود. در سطح خرابی کم این اختلاف ناچیز بوده و در زلزله های با شدت بیشتر اختلاف بیشتر می شود و در سطح خرابی کامل، به بیشترین مقدار خود می رسد. همچنین با توجه به مقادیر میانه های شکنندگی، بیشترین اختلاف میانه ها در سطوح خرابی مختلف، مربوط به ساختمان 25 می باشد.