چکیده: شهر تهران با توجه به سابقه تاریخی خود و به لحاظ دارا بودن بناها و فضاهای معماری/ شهری تاریخی، زمینه‌ساز خاطره‌های جمعی در اذهان مردم است. میدان بهارستان یکی از همین عناصر و فضاهای شهری است که از اهمیت فراوانی در خاطره جمعی مردم با توجه به سابقه تاریخی خود و بناهای اطراف آن به لحاظ قدمت کاربری برخوردار است. فضای شهری نام‌برده از آغاز پیدایش خود و به‌ویژه در دوره‌ای از حیات سیاسی ـ اجتماعی کشور و وقایع تاریخی‌ای که در آن اتفاق افتاد دارای کارکرد اجتماعی بسیار مهمی در سطح شهر تهران بوده است. هر مکان معماری روح مختص به خویش را داشته و با توجه به آنچه پیرامون آن وجود دارد (فضای بینامعماری) تعریف می گردد. رویکرد زمینه گرایی درواقع احترام به روح مکان و فضای کالبدی پیرامون هر بنای معماری نو هست. تحقیق پیش رو در نظر دارد تا با بهره گیری از رویکرد زمینه گرایی و احترام گذاردن به زمینه ی موجود (میدان بهارستان و عناصر آن) نسبت به طراحی یک فضای معماری پویا که پاسخگوی کمبودهای فضایی کتابخانه ی مجلس نیز هست، گام بردارد. به نظر می رسد که طرح پیش رو به‌عنوان یک عنصر معماری می تواند زمینه ی پویایی هر چه بیشتر میدان بهارستان و عناصر آن را فراهم آورد. طرح کتابخانه ی مجلس شورای اسلامی درصدد خلق فضایی سیال و پویا با بهره گیری از فناوری روز و در جهت تکمیل عناصر مهم پیرامون خویش (معماری زمینه گرا) هست. در این راستا سعی بر ایجاد فضاهای جمعی برای به‌منظور بالا بردن سطح رویدادهای جمعی بیشتر هست. ازاین‌رو با بهره گیری از حیاط مرکزی به این هدف نزدیک شده است. این طرح با الهام از عناصر پیرامون خویش به‌ویژه مسجد سپهسالار درصدد آن بوده است تا با کاهش هر چه بیشتر توده نسبت به خلق فضای سیال، شفاف و پویا گام بردارد. واژگان کلیدی: