چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مدیریت استعداد بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی با نقش میانجی فراموشی سازمانی هدفمند می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان مازندران به تعداد 365 نفر می‌باشند. با استفاده از فرمول نمونه‌گیری تصادفی، حداقل حجم نمونه تعداد 187 نفر تعیین شد. بعد از توزیع پرسشنامه در بین کارکنان تعداد 195 پرسشنامه به صورت کامل و سالم بازگشت داده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد احمدی (2012)، پرسشنامه استاندارد انعطاف‌پذیری منابع انسانی مارتین بلتران (2008) و پرسشنامه استاندارد فراموشی سازمانی هدفمند محمودوند (1390) استفاده شده است. برای تأیید روایی سؤالات پرسشنامه از نظر خبرگان و هم‌چنین از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. برای تأیید پایایی سؤالات پرسشنامه، میزان آلفای کرونباخ برای متغیر‌های مدیریت استعداد، انعطاف‌پذیری منابع انسانی و فراموشی سازمانی هدفمند به ترتیب برابر با 0.92، 0.80 و 0.83 محاسبه شد. برای آزمون فرضیات پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم افزار LISREL 8.80 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مدیریت استعداد بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی تأثیر مثبت و معناداری دارد. هم‌چنین مدیریت استعداد بر فراموشی سازمانی هدفمند تأثیر مثبت و معناداری دارد. علاوه براین، فراموشی سازمانی هدفمند بر انعطاف‌پذیری منابع انسانی تأثیر مثبت و معناداری دارد. در نهایت نقش میانجی فراموشی سازمانی هدفمند بر رابطة بین مدیریت استعداد و انعطاف‌پذیری منابع انسانی هم تأیید شد.