چکیده: هدف از این تحقیق، مقایسه اثر مصرف شیر و محلول گلیسرولی بر آبرسانی مجدد و عملکرد کشتی گیران پس از آبزدایی حاد بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود که در آن از میان کلیه دانشجویان کشتی‌گیر که در تمرینات شرکت کرده و سابقه کاهش وزن از طریق سونا را داشتند، 24 نفر به‌طور داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه آب (کنترل)، مصرف شیر و محلول گلیسرولی تقسیم شدند. پیش‌آزمون: شامل وزن‌کشی، اندازه‌گیری ترکیب بدن، نمونه‌گیری خون و اجرای آزمون عملکرد کشتی PWPT. پس‌آزمون اول: بلافاصله آزمودنی‌ها به سونا رفته و 3 درصد وزن بدن خود را از طریق آبزدایی حاد از دست دادند، سپس اندازه‌گیری‌های پیش‌آزمون تکرار شد. بلافاصله پس از پایان این مرحله تا 16 ساعت بعد، آزمودنی‌ها یکی از سه محلول: گلیسرولی، شیر و آب را مصرف کردند. در پس‌آزمون دوم اندازه‌گیری‌ها مشابه پیش‌آزمون و پس‌آزمون اول گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف -اسمیرنوف، تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه در سطح معناداری 0.05>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آبزدایی حاد، باعث کاهش زمان آزمون عملکرد کشتی PWPT و تغییرات حجم پلاسما، در گروه‌ها شده بود اما آبرسانی مجدد با هر سه محلول‌ نتوانست باعث تغییرات آماری معناداری بین گروه‌ها شود. همچنین درصد بازگشت آب بین گروه‌ها تفاوت معناداری را نشان نداد و میزان بازگشت وزن (حفظ مایع) پس از 16 ساعت آبرسانی مجدد بین گروه‌ها تفاوتی معناداری را نداشت. بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت شیر و محلول گلیسرولی، برای زمان‌های اندک 16 ساعت وزن‌کشی تا شروع مسابقه محلول‌های آبرسانی مناسبی نیستند و نمی‌توانند برخی ظرفیت‌های فیزیولوژیکی و عملکردی کشتی گیران را به سطح پیش از آبزدایی حاد بازگردانند. با این وجود به تحقیقات بیشتری نیاز است.