چکیده: با توجه به اهمیت اقتصادی پسته در ایران، استفاده از راه کار های مدیریت تغذیه ای به منظور کاهش اثرات سوء ناشی از شرایط نامناسب خاک و آب، زمینه را برای افزایش تشکیل میوه و در نتیجه افزایش عملکرد با کمیت و کیفیت مطلوب فراهم می‌نماید. پژوهش انجام شده در جهت بهبود عملکرد پسته انجام گرفته است، رقم مورد مطالعه این پژوهش رقم اکبری و باغی که طرح در آن انجام شده در منطقه قهاب رستاق شهرستان دامغان در استان سمنان واقع شده است. تیمارها شامل شاهد، پلیت مرغی، محلول پاشی بور و روی، کود آبیاری بور وروی، ،محلول پاشی بور با سوربیتول است. این پژوهش تیمار های روی را با پلیت مرغی و شاهد به صورت جداگانه و تیمار‌‌های بور با شاهد در دو شرایط محلولپاشی با و بدون سوربیتول مقایسه می نماید. نتایج مربوط به تیمار های روی نشان داد که محلول پاشی روی (به مقدار 6/3 گرم روی بر هر درخت) توانست وزن کل دانه ها را نیز به میزان 75/2 برابر نسبت به شاهد و 81 درصد نسبت به کودآبیاری روی (به مقدار 100 گرم در هر درخت) افزایش دهد. اگر چه کود پلیت مرغی بر هدایت الکتریکی و اسیدیته خاک تاثیری نداشت اما توانست وزن کل دانه ها را 88 درصد افزایش دهد. کود آبیاری روی سبب افزایش33 درصدی غلظت روی برگ نسبت به شاهد شد. نتایج مربوط به تیمار های بور نشان داد که محلول پاشی بور با سوربیتول (به مقدار 6/3 گرم بور بر هر درخت) تعداد دانه در درخت را به میزان 22/2 برابر نسبت به شاهد و23 درصد نسبت به کودآبیاری بور ( به مقدار 100 گرم در هر درخت) افزایش دهد. همچنین محلول پاشی بور با سوربیتول توانست 44 درصد نسبت به محلول پاشی بور تعداد دانه در هر درخت را افزایش دهد. کود آبیاری بور توانست 17درصد تعداد دانه در هر درخت را نسبت به محلول پاشی بور افزایش دهد. در انتها نتیجه گیری می شود که محلولپاشی روی و بور با وجود مصرف کمتر کود، سبب راندمان بهتر در عملکرد درختان پسته می گردد و توصیه می گردد که به خاطر پ هاش آهکی خاکهای منطقه خشک و نیمه خشک محلولپاشی عناصر کم مصرف بویژه روی در دستور کار کشاورزان قرار گیرد.